14 - 03 - 09 | Van der Vlies: ''Kabinet maakt geen beste beurt''
Jaarvergadering SGP
Datum: zaterdag 14 maart 2009
Plaats: Amersfoort
Lokatie: Van Lodensteincollege, Utrechtseweg 230
Van der Vlies: ''Kabinet maakt geen beste beurt''
Het duurt te lang
"Met toenemende verbazing en zorg kijk ik naar de verrichtingen in en rond het torentje. Ik zie heus wel in dat de problemen lastig zijn. En ik heb er begrip voor dat het kabinet tijd nodig heeft om knopen door te hakken. Maar waar ik géén begrip voor heb, is dat het er nu toch de schijn van heeft dat er weer allerlei politieke spelletjes worden gespeeld. Je proeft dat er veel wantrouwen is tussen de coalitiepartners en dat dit verlammend werkt. Juist nu het erop aankomt, steekt de door collega Slob genoemde "niksigheid" de kop weer op. Dat is dus geen beste beurt!"
Kamer buiten spel
"Waar ik de vinger bij wil leggen, is de manier waarop de coalitie nu bezig is. Zuiver dualisme is niet Nederlands en is ook niet werkbaar, maar het extreme monisme dat nu regeert vind ik een kwalijke zaak. Deze week heeft Kamervoorzitter Verbeet een opwaardering van de Tweede Kamer bepleit. Terecht! Maar wat we nu zien, draagt daar bepaald niet aan bij, om het maar voorzichtig te zeggen. Als de coalitie eruit komt, hebben alle andere partijen het nakijken. Ik noem dat kwalijk, temeer omdat een deel van de oppositie constructief wil meedenken. GroenLinks, D66, en ook de SGP, hebben zich daartoe bereid verklaard. Dat is een gemiste kans, en al helemaal voor een kabinet dat paradeert met het motto 'samen'."
Gebed noodzakelijk
"Ik zeg het met overtuiging: het is niet de overheid en het zijn niet de wetten en de politiek die een samenleving bewaren. Het zijn het geloof en gebed en getuigenis vóór de overheid die een volk in stand houden. Dit besef doordesemt de Nederlandse geloofsbelijdenis als het proclameert dat wij "voor de overheden zullen bidden, opdat de Heere hen sturen wil in al hun wegen, en dat wij een gerust en stil leven lieden in alle godzaligheid en eerbaarheid."
Download
0906_Partijrede 2009.indd 1 04-03-09 wk1 16:01
Geen ijdele zorg
Partijrede 14 maart 2009 1
De zorgen om de gevolgen van de om
zich heen grijpende kredietcrisis nemen
ernstige vormen aan. De werkloosheid
zal in korte tijd stijgen naar 10% van de
beroepsbevolking. Het begrotingstekort
zal groeien naar 5,5%, de staatsschuld
zal weer fors oplopen. De Nederlandse
economie krimpt dit jaar volgens het
Centraal Planbureau met 3,5%. Sinds
de jaren dertig van de vorige eeuw zijn
de vooruitzichten niet meer zo slecht
geweest. Er is sprake van een zware economische
recessie, die veel sneller en dieper
gaat dan werd verwacht. De politieke
leiders roepen alle hens aan dek. Vooral
de snel oplopende werkloosheid die
wordt voorspeld, wordt het "meest pijnlijke"
van de "grote beproeving" genoemd
die onze samenleving te wachten staat.
Het is een illusie om te denken dat alleen
de overheid de problemen die op ons af
komen kan oplossen in deze uitzonderlijk
"ingewikkelde tijd". Minister-president
Balkenende: "We hebben elkaar nodig".
Alleen al op de rijksbegroting moet voor
het resterende deel van de lopende
kabinetsperiode het formidabele bedrag
van 40 miljard euro worden bezuinigd.
Als het daarbij blijft! Ook de Europese
afspraak om geen groter financieringstekort
toe te staan van 3%, moet
helaas, net als in de ons omringende
landen, tijdelijk (!?) worden geschonden.
Heel jammer, maar onontkoombaar.
Het zag er op Prinsjesdag van 2008
zo zonnig uit. Er werd een begroting
aangeboden met een overschot. In lang
was dat niet vertoond. We stonden
er goed voor. Lage werkloosheid, een
stevige economische groei. Er kon worden
nagedacht over "leuke dingen voor
mensen". De dag er voor was er in de
Verenigde Staten een crisis uitgebroken
in de bankwereld. Sombere geesten
voorspelden dat we daar in Europa ook
een tik van mee zouden krijgen. Maar
dat zou allemaal wel meevallen, we stonden
er immers stevig voor. We konden
een duwtje hebben. Nu, dat is dus heel
anders uitgepakt. Een enkele week later
waren er miljarden euro's nodig van het
Rijk om het vertrouwen van eenvoudige
spaarders in de banken te herstellen en
hun spaarcenten veilig te stellen. Tot
nu toe is dat herstel van vertrouwen
overigens nog maar matig gelukt. Maar
als er niets zou zijn gedaan, zouden de
negatieve gevolgen waarschijnlijk nog
groter zijn geweest. Intussen beloopt
het totale pakket aan steunmaatregelen
voor diverse banken het grote bedrag
van 90 miljard euro. Het is zeer de vraag
of het daarbij kan blijven. Nog dagelijks
melden de media grote onrust rondom
de positie van enkele grotere banken.
Wat gaandeweg meer werd gevreesd in
de achterliggende maanden, is werkelijk-
heid geworden. Niet alleen de financiële
instellingen zitten in zwaar weer, ook
de zogeheten reële economie wordt
aangetast. Faillissementen, afslankingen,
werktijdverkorting, ontslagen. Helaas
aan de orde van de dag. Het begon met
de sector van "de harde metaal", de
transportsector volgde, de bouwwereld
ook. Als we de kranten en de daarin
weergegeven trends moeten geloven,
gaat het nu steeds harder omlaag. Het
is dan ook volstrekt te begrijpen en
terecht, dat velen zich grote zorgen
maken. Om hun baan of inkomen, om
hun uitkering of pensioen. Je zult er
maar mee te maken hebben of kúnnen
krijgen. Goed bekeken: wie van
ons eigenlijk niet? Zorgen te over dus.
Maar waarop richten zich deze zorgen?
Gaat het daarbij alleen over onze luxe,
onze welvaart, ons bestedingspatroon,
waarop het vooruitzicht van inboeten
tot een schrikbeeld is? We moeten daar
niet goedkoop en gemakkelijk over doen,
het zijn natuurlijk reële punten. Als de
marges toch al smal waren en die
gevallen zijn er ongetwijfeld komt de
werkelijkheid van te moeten inleveren
hard aan. Tegelijk moet in ogenschouw
worden genomen dat velen van ons de
laatste jaren behoorlijk verwend zijn.
De ouderen weten nog van de tijd dat
elk dubbeltje twee keer moest worden
omgedraaid voordat het werd uitgegeven.
De jongere generaties echter, hebben
dit nog niet eerder meegemaakt. Het is
de vraag hoe deze er op reageren. Het
kan zo maar gebeuren dat de onrust en
onvrede in onze samenleving opnieuw
de kop opsteken. Voor bijvoorbeeld
het arbeidsklimaat zou dat slecht uitkomen.
Het zou het bestrijden van
de economische crisis bemoeilijken.
Psalm 37 heeft het over "ijdele zorg".
Die zorg moeten we maar niet hebben
en al helemaal mag die zorg geen
"sta-in-de-weg" zijn bij het zoeken ván
en gaan ín het heilspoor dat ons in de
Heilige Schrift wordt aangewezen en
aanbevolen. "Geen ijdele zorg doe u van
het heilspoor dwalen; houd in uw weg het
oog op God gericht; vertrouw op Hem, en
de uitkomst zal niet falen." Deze psalm
heeft het ook over de trotsaard die
zijn weelde een perk gesteld ziet, heeft
het er over dat we onze welvaart op
Gods trouw volstandig moeten leren
bouwen. Deze psalm heeft het over
de hoop in bange dagen van hen die
door Gods goedheid worden gevoed
en verblijd en legt er daartegenover de
vermanende vinger bij dat we niet door
hebzucht moeten worden aangedreven.
Kortom: een rijke en leerzame psalm.
Zorgen hebben is begrijpelijk, kan zelfs
in gegeven omstandigheden gebóden
zijn, maar ijdele zorg is totaal verkeerd
gericht. Bij ijdele zorg gaat het veel te
veel om onszelf en niet allereerst om de
ander. Dit type zorg sluit naadloos aan bij
een hedendaagse cultuur van individualisme
en uiteindelijk egoïsme. Daar moeten
we tegen vechten, ook bij onszelf.
Alom wordt de uitdaging verwoord
om er met elkaar voor te zorgen dat
0906_Partijrede 2009.indd 2 04-03-09 wk1 16:01
Partijrede 14 maart 2009 3
we sterker uit deze crisis komen dan
we er zijn in gegaan. Maar dat is niet
met materiële maatregelen alleen te
bereiken, daartoe is een wezenlijke
mentaliteitsombuiging vereist. Hebzucht
en begeerte en wie kan zeggen daar
geheel vrij van te zijn! moeten dan
worden gekruisigd. De Bijbelse begrippen
matigheid, soberheid en rentmeesterschap
moeten dan gidsen zijn in het
(praktische) leven. Alleen dán ontstaat er
de bereidheid tot het eventueel doen van
een stapje terug en tot het blijven delen
van bestaansmiddelen met de naasten
dichtbij en waar ook ter wereld. Niet
minder dan een loutering moet worden
ondergaan. Maar achter dit "verlies" ligt
winst! Dan komen we er sterker uit dan
we er ingingen. De dagen van een ongebreideld
materialisme zijn dan echt geteld,
we zijn dan tevreden met "genoeg".
Koortsachtig wordt overlegd over wat
te doen staat om de gevolgen van de
kredietcrisis terug te dringen. Ook
onzerzijds is er bij herhaling op aangedrongen
om met zo effectief mogelijke
maatregelen te komen. Een tijdelijke
regeling voor werktijdverkorting werd
getroffen. Deze moet overgaan in een
mogelijkheid tot een werkloosheidsuitkering
in deeltijd, de zogeheten "deeltijdww".
Deze nieuwe variant hebben wij
met anderen bepleit. Ook wordt een
bonus voor werkgevers overwogen die
iemand in dienst nemen uit een andere
branche. Daarmee wordt de bemiddeling
van werk naar werk bevorderd, waartoe
mobiliteitscentra zijn ingericht. Vaak is
in een dergelijk programma omscholing
voorzien, maar ook her- en bijscholing
krijgt een accent. Terecht! Zo liggen er
in de sectoren van het onderwijs, de
zorg, de politie en het leger grote kansen
op een baan. Daar moet wel vrijwillig
voor worden gekozen. Immers, het gaat
ook om de goede motivatie van binnenuit.
Natuurlijk heeft onze fractie zich ook
aangesloten bij degenen die de overheid
aanmoedigen om toch al voorgenomen
en geplande investeringen zoveel mogelijk
naar voren te halen. Dat schept
banen en werkgelegenheid. Wegenbouw,
verbindingen voor openbaar vervoer,
dijken en zeeweringen, binnenwateren,
sociale woningbouwprogramma's, energiebesparende
ingrepen in gebouwen en
bedrijfsvoering, verduurzaming van productieprocessen, achterstallig onderhoud
in bijvoorbeeld de natuur; om maar eens
concreet te zijn. Mogelijkheden genoeg!
De regering overweegt al deze mogelijkheden
en komt medio maart, omstreeks
onze jaarvergadering dus, met een eerste
aanzet voor een actieplan. Daartoe
is ongetwijfeld veel wijsheid nodig, die
we het kabinet dan ook van harte toewensen.
We hebben steeds op spoed
aangedrongen in het besef dat elke dag
telt, elke week extra er één te veel
is. Maar we kunnen niet anders dan
de voorstellen van het kabinet nu af te
wachten. Wel hebben we de regering
op het hart gebonden om er bij het
maken van de onvermijdelijke keuzes
tot sanering van de overheidsfinanciën,
voor te zorgen dat de negatieve gevolgen
0906_Partijrede 2009.indd 3 04-03-09 wk1 16:01
4 Partijrede 14 maart 2009 de "zwakkeren" in onze samenleving ontzien. Het zou toch wel heel zuur zijn
als ouderen, gehandicapten, chronisch
zieken en kwetsbare groepen van jongeren
en ouderen verhoudingsgewijs meer
dan anderen het gelag moeten betalen.
Als vanouds dringt de SGP aan op het
verdelen van de lasten naar draagkracht.
Ook vallen we minister Rouvoet bij als
hij er voor waarschuwt de jeugdwerkloosheid
niet opnieuw te laten oplopen,
omdat juist voor deze leeftijd de
gevolgen wel heel erg ontmoedigend en
bepalend voor het verdere leven zijn.
Onze samenleving staat op een kruispunt.
De zware economische crisis
dwingt tot stevige keuzes. Of we kiezen
voor het behoud van alles wat we hebben,
maar dan dreigen we veel te verliezen.
Of we durven het aan om oude
verworvenheden bij de tijd te brengen
door een nieuwe en robuuste aanpak.
Er moeten vernuftige combinaties worden
gevonden voor het stimuleren van
de economie en dus de werkgelegenheid
met een geloofwaardige sanering van
de overheidsfinanciën, die uit het lood
dreigen te slaan. Allerlei suggesties doen
de ronde. Bevriezen van lonen en uitkeringen
in lijn met de pensioenen. Langer
doorwerken door hen die dat kunnen,
mede ten behoeve van blijvende solidariteit
met hen die dat helaas niet meer
kunnen. Geleidelijke versobering van de
ouderenzorg in de AWBZ en de WMO,
hetzelfde wordt gesuggereerd voor het
persoonsgebonden budget (het PGB)
in de gehandicaptenzorg, met als harde
grens een onaanvaardbare verschraling
voor hen die er uitsluitend op zijn
aangewezen. Modernisering van het ontslagrecht.
Aftopping van de hypotheekrenteaftrek.
Werken aan een groenere,
vergrijzende economie. Tegengaan van
het zogeheten "scheefwonen", waarvan
sprake is als de woonlasten veel lager zijn
dan door de hoogte van je inkomen zou
mogen worden verwacht. Ongetwijfeld
zou nog meer te noemen zijn.
Eén ding is duidelijk, met halfzachte maatregelen
redden we het niet. De recessie
slaat breed toe in onze economie. De
hoop dat Nederland betrekkelijk ongehavend
door de crisis heen komt, heeft
men intussen laten varen. We zullen het
naar menselijke verwachting allemaal
gaan merken. De klap van deze crisis,
die een flinke deuk in onze welvaart
slaat, waarin ook "het spreken van God"
opgemerkt moet worden, die onze consumptiemaatschappij tot de orde roept
en ons wakker schudt, zal nog vele jaren
doordreunen. Daarom dienen we de
komende voorstellen constructief tegemoet
te treden. Er blijft daarbij uiteraard
plaats voor onze eigen prioriteiten. Een
versneld beëindigen van de overdraagbare
algemene heffingskorting bijvoorbeeld,
zoals hier en daar ook wordt voorgesteld,
zullen wij blijven afwijzen. Immers, wij
willen ouders die er voor kiezen hun
kleine kinderen zelf te verzorgen, niet
nog weer sneller de arbeidsmarkt opjagen.
Eigen accenten, eigen afwegingen
dus. Maar wel het besef dat we een
redelijke bijdrage moeten leveren aan
0906_Partijrede 2009.indd 4 04-03-09 wk1 16:01
Partijrede 14 maart 2009 5
het tegengaan van de negatieve gevolgen
van deze crisis. Een crisis, waarvan
diverse commentaren zeggen dat deze
ook kan verkeren in een zegen. Als we
de nodige lessen maar weten te trekken.
Daarbij wijst ons psalm 37 de weg.
Zijn we tot het trekken van deze lessen
wel in staat? Niet vanzelfsprekend!
Daar is inderdaad een mentale omslag
voor nodig. We hebben er allen aan
mee gedaan met boven onze stand te
leven. We hebben met elkaar roofbouw
gepleegd op de schepping, op de
natuur en het milieu. We zullen nu de
broekriem aan moeten trekken, het
moet, zéker vooreerst, met een tandje
minder. Kunnen we dat aan? Zullen we
in staat blijken te zijn om samen met
andere landen oplossingsrichtingen in te
slaan die leiden tot een integrale aanpak
van nog andere groeiende dilemma's
die om een oplossing schreeuwen? We
noemen de klimaatverandering, de
voedselprijzen wereldwijd en de energievoorziening. Kortom, het gaat om
toekomstgerichte, duurzame oplossingen.
Daar is visie voor nodig, wijsheid
en moed. Ook bescheidenheid!
Calvijn
We leven in het jaar waarin herdacht
wordt dat de bekende reformator
Johannes Calvijn vijfhonderd jaar geleden
geboren werd. Deze herdenking wordt
breed aangepakt. Elk medium dat zichzelf
respecteert, besteedt er aandacht aan. In
de eeuwen achter ons is hij door velen
gelauwerd, maar door minstens zoveel
anderen werd hij verguisd. Een zekere
rehabilitatie is hem nu, naar blijkt, vergund.
Hij verdient dat! Met overtuiging
en veel betrokkenheid willen we daarbij
helpen. Op een paar plaatsen in ons land
mogen we daaraan, daartoe uitgenodigd,
een bijdrage leveren. Wij mogen ons dan
uitlaten over de invloed van Calvijn en
het calvinisme en daarmee ook de reformatie
op ons huidige staatsbestel. De
verleiding is groot er hier en nu ook uitvoerig
op in te gaan. Dat gebeurt bij een
andere gelegenheid binnen onze partij.
Wij kunnen tot de dag van vandaag heel
veel van Calvijn leren. In zijn schriftelijke
nalatenschap, niet in de laatste plaats in
zijn honderden brieven, hamert hij er
op en dat tegen het licht van de soms
erbarmelijke tijdsomstandigheden vergenoegd
te zijn in wat we zijn, hebben
en krijgen. Juist ook in deze kredietcrisis
een les die ter harte moet worden
genomen. Honger en kommer, verdriet
en rouw, worden in zijn prediking en
verdere nalatenschap getemperd door
de overdenking van het toekomende
leven. Voor ware gelovigen komt de
beste tijd er nog aan! Deze overdenking,
die is geworteld in het Bijbelse kader
van de geestelijke vreemdelingschap,
verhindert onze aardse roeping in studie,
arbeid, gezin, gemeente en samenleving
niet. Integendeel, deze roeping
wordt in het juiste licht geplaatst. Deze
les houdt ons af van ijdele zorg, maar
bewaart ons tegelijk voor zorgeloosheid.
Integendeel. We kennen allen wel het historisch
bepaalde etiket wat iemand opge-
0906_Partijrede 2009.indd 5 04-03-09 wk1 16:01
6 Partijrede 14 maart 2009 plakt kan krijgen die zich onderscheidt door zuinigheid, spaarzin, soberheid,
werklust, plichtsbesef, verantwoordelijkheid,
offervaardigheid en dienstbetoon.
Typisch calvinistische trekjes, zo heet
het dan. Voor niemand vraagt die aanduiding
om enige toelichting, ook niet in
ons parlement. We weten meteen wat
wordt bedoeld. Het is er een bekend
plaagstootje, overigens met een serieuze
ondertoon. Ook een soort compliment
namelijk. Op deze wijze bekeken, lopen
er veel meer calvinisten rond dan je
denkt en voor mogelijk houdt, zelfs
onder atheïsten. Het heeft blijkbaar ook
iets met onze volksaard te maken, met
ons karakter. Onze internationaal gemeten
opvallend sterke arbeidsethiek komt
uit de Calvijnse traditie voort. Wij willen
als SGP graag in deze traditie staan. Dat
is ons een eer! Zelfs in deze geseculariseerde
tijd. Omdat we geloven dat
in zijn gedachtegoed wezenlijke noties
liggen die ook vandaag de dag nog verrijkend
zijn. Denk maar alleen aan het
vraagstuk van de tolerantie tegen het
licht van de botsing van godsdiensten
en culturen, waar onze samenleving
regelmatig bol van staat. De radicaliteit
enerzijds en de mildheid anderzijds,
die we beide vinden bij Calvijn, mogen
ons blijvend inspireren tot de juiste
houding. Beslist, bewogen wervend.
Overigens zou Calvijn er niets voor
hebben gevoeld om een stroming in het
protestantisme naar hem vernoemd te
zien worden. Hij kwam voor zichzelf
niet verder dan zich als een herdershond
van God te beschouwen, een
hond die gaat blaffen als zijn baas wordt
aangevallen. Welnu, "geblaft" hééft
hij, aanhoudend en indringend. Zonder
aanzien van personen. Onafhankelijk en
met gezag. We horen het vijf eeuwen
later nog! Hij strekt ons in veel opzichten
tot voorbeeld. Ook in de politiek!
Voor dat "blaffen" dat aanslaan is helaas
voldoende reden. Niet alleen als in
ditzelfde jaar Darwin wordt herdacht,
de grondlegger van de evolutietheorie,
die daarmee een scherpe en aanhoudende
aanval heeft ingezet op het
eenvoudig kinderlijke geloof in Gods
scheppende hand en kracht. Maar ook
als het huidige kabinet komt met voorstellen
die de toets van de kritiek van
Gods Woord niet kunnen doorstaan.
Tussenbalans
Het kabinet is halverwege de rit. Tijd
voor een tussenbalans. Het kabinet
begon met de belofte van een frisse
wind. We herinneren ons nog de honderd
dagen toer door ons land om
ideeën op te halen bij de burgers, met
hen in gesprek te gaan en zo geïnspireerd
te raken voor een daadkrachtig
beleid met draagkracht onder de bevolking.
Na die honderd dagen werd het
beleidsprogramma gepresenteerd met
zes ingekaderde werkvelden en tientallen
actiepunten. De beloofde frisse wind
is echter intussen wel weer gaan liggen.
Na een veelbelovende start, is ook dit
kabinet, meer dan wordt toegegeven,
vastgelopen en verzand in de dagelijkse
politieke praktijk. Het is ook minder
0906_Partijrede 2009.indd 6 04-03-09 wk1 16:01
Partijrede 14 maart 2009 7
dualistisch dan in het vooruitzicht was
gesteld. Aanvankelijk hebben we dit
kabinet in zeker opzicht verwelkomd.
De coalitie immers, bestaande uit drie
politieke partijen, heeft een herkenbaar
profiel omdat twee van de drie een
christelijke oriëntatie hebben. Regelmatig
hebben we dit verwoord. En daaraan
toegevoegd dat het er dan ook écht van
moest gaan komen. Kansen moesten
worden benut en niet worden verspeeld.
Je zou immers op zijn minst van dit
kabinet met CDA en ChristenUnie op
ethisch terrein een "standstill" mogen
verwachten. Het zat van het begin af
aan op dit terrein niet mee. We zijn nu
twee jaar verder. Op onze tussenbalans
prijken plussen en minnen. Zware minnen,
zo zwaar dat de plussen er uiteindelijk
niet gemakkelijk tegen opwegen.
Laten we concreet worden. De adoptie
van kinderen uit het buitenland door
homoparen is bij wet geregeld, iets wat
zelfs "paars" in die jaren nog niet aandurfde.
De gang van zaken rond de zogeheten
"weigerambtenaar" de ambtenaar
van de burgerlijke stand die zijn medewerking
weigert bij het sluiten van een
huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde
geslacht heeft eerder geleid tot
achteruitgang dan vooruitgang. Iemand
als minister Van Middelkoop heeft dat
indertijd ook ruiterlijk toegegeven. Ook
op het terrein van de strafrechtelijke
bepaling tegen smalende godslastering zet
uitgerekend dit kabinet een verdere stap
in de richting van een oud D66-voorstel.
Te vrezen valt dat de gekozen denkrichting
van compensatie van het schrappen
van het artikel tegen godslastering in het
uitbreiden van de bepaling tegen directe
en indirecte vormen van belediging, tot
weinig of niets leidt. Deze constatering
is gerechtigd als wordt gelet op de grote
verdeeldheid er over in het parlement.
Om niet meer te noemen, ook de principiële
wissel die is omgezet bij het thema
van de embryoselectie, weegt zwaar.
Deze selectie is al langer mogelijk bij in
vitro fertilisatie bij paren in gevallen van
erfelijke indicaties die met aan zekerheid
grenzende waarschijnlijkheid in het verdere
leven tot een ongeneeslijke ziekte
leiden. Een kans van 100%, om zo te
zeggen. De staatssecretaris wilde toestemming
geven om deze selectie uit te
breiden tot enkele ziektebeelden waarbij
de kans er ook is, zij het heel wat lager.
Terecht stak de ChristenUnie hier meteen
een stokje voor. Er ontstond een crisisachtig
sfeertje. Er werd een compromis
gesmeed, wat door alle partijen werd
bejubeld. We hebben dat diep betreurd.
Uiteindelijk gaf de heer Slob van de
ChristenUnie nog wel toe dat het binnen
de coalitie een kwestie was geweest
van "geven en nemen", waarbij het eindresultaat
ook niet hún ideaal is. Maar
overigens stelde men zich er in eerste
instantie en uiteindelijk bij de stemmingen
vierkant achter als een verbetering.
Ze hadden toch erger voorkomen? Dat
konden wij zo niet meemaken. Het is
wel degelijk een forse verslechtering. Zo
had de ChristenUnie het toch ook altijd
gezien en beschreven in hun verkiezings-
0906_Partijrede 2009.indd 7 04-03-09 wk1 16:01
8 Partijrede 14 maart 2009 programma? Het reële risico op deze verslechtering werd ook wel duidelijk
uit opmerkingen van de medici die zich
met deze experimenten bezighouden. Er
is nu geen enkele bestendige waarborg
meer tegen uitbreiding voor nog weer
andere ziektebeelden. Het zou, zo werd
gesteld in het debat, slechts gaan om het
Academisch Ziekenhuis te Maastricht. Nu
dezer dagen de regeling is afgegeven, als
uitwerking van het gevoerde debat, blijkt
dat acht medische centra zich er bij kunnen
aansluiten, zij het door een samenwerkingsovereenkomst met "Maastricht".
Het gaat principieel om het binnendringen
in de schepping van God, om
daar door menselijk ingrijpen risico's
tot een minimum te beperken en het
leven naar onze hand te zetten, het
leven "maakbaar" te maken. Daarmee
gaan we een fundamentele grens over.
Uiteraard poetsen wij de grote spanningen
niet weg die er in het leven kunnen
zijn als bekend is dat deze ernstige,
ongeneeslijke erfelijke ziekten in jouw
familie voorkomen. Het gaat om de
principiële vraag hoe ver de (kundige)
mens in dit alles mag en kan gaan. Dat
er grenzen zijn, is toch iedereen duidelijk.
Een grens uit handen te geven, geeft
altijd onherstelbare gevolgen. Een weg
terug is er niet, dan met veel moeite.
Dat moeten CDA en ChristenUnie op
een vitaal punt als dit, toch beseffen!
Er zijn gelukkig ook plussen. Zeker in het
begin van de kredietcrisis handelde het
kabinet adequaat en met gezag. Dat deze
crisis er kwam, is niet aan hen te wijten.
Dat is een vorm van overmacht. Elk kabinet,
van welke politieke kleur ook, zou
er onder gebukt zijn geraakt. Deze crisis
betekent voor de coalitie een ultieme
test voor de gezamenlijke bereidheid er
uit en doorheen te komen, een test die
tot nu toe is doorstaan. Ook de aandacht
voor de negatieve gevolgen van echtscheiding
waarderen wij positief. Dat geldt
trouwens meer algemeen de toegenomen
aandacht voor jeugd en gezin. Ook de
aanzetten tot een straffere aanpak van de
alcoholproblematiek en enkele aspecten
aan het uit de hand gelopen drugsbeleid,
ervaren wij als winstpunten. Dat de regering
front maakt hopelijk niet alleen met
woorden tegen de seksualisering van
de samenleving, heeft ons positief getroffen.
Nu de daden nog op dit thema! Om
nog een laatste punt te noemen. Dat gaat
over de krachtige houding die onze minister
van Buitenlandse Zaken tot nu toe
inneemt bij christenvervolgingen waar
ook ter wereld en ten aanzien van de
uiterst kwetsbare positie van Israël. De
wereld mag en moet weten dat dit volk in
ons en in onze partij vrienden heeft. Op
dit punt moeten we, vooral gelet op het
karakter en de pretenties van haar vijanden
in de regio van het Midden-Oosten
rondom, geen compromissen sluiten,
andere dan dit volk zelf eventueel sluit
ter wille van het zo verbeide vredesproces.
Absoluut belangrijke punten. Jammer
dat er zoveel negatieve naast staan.
Het kabinet heeft normaal gesproken nog
twee jaar te gaan. In die twee jaar kan
0906_Partijrede 2009.indd 8 04-03-09 wk1 16:01
Partijrede 14 maart 2009 9
nog veel gebeuren, maar moet er ook
nog veel gebeuren. Wij spreken graag
de wens uit dat deze tijd wordt benut
om "de christelijke accenten" in concreet
beleid zichtbaar te maken. Als het er dan
tot nu toe niet van kwam of kon komen,
dan moet dat in de komende tijd toch
echt gebeuren. Daartoe moet de seculiere
en liberale meerderheidscultuur, die
in ons land de kop opsteekt, gezaghebbend
worden weerstaan. Ik denk bijvoorbeeld
concreet aan paal en perk stellen
aan het aantal koopzondagen. Zodra het
daarover gaat, schreeuwen VVD, D66
en PVV moord en brand, hebben het
over betutteling van burgers door de
wet en slepen er de kredietcrisis met de
haren bij in de trant van: je neemt toch
nu geen maatregelen die banen kosten.
Dat laatste wordt vervolgens schromelijk
overdreven. Maar dat doet het in
de beeldvorming even wel. Terwijl zij
vervolgens de werknemers en de kleine
winkeliers vergeten waar ze zeggen altijd
voor op te komen. Het is echter zonneklaar
dat veel gemeenten de bedoeling
van de zogeheten Winkeltijdenwet
op dit punt (laten) uithollen. Men moet
durven doorpakken. Het CDA en de
ChristenUnie moeten de PvdA hierop
toch kunnen aanspreken, gelet op de
afspraak erover in het coalitieakkoord!
En dan alstublieft geen halfbakken aanpak,
maar een daadkrachtige zoals in het initiatiefwetsvoorstel van onze fractie met de
SP wordt voorgesteld. En over het coalitieakkoord
gesproken, het is duidelijk dat
de huidige omstandigheden het bestaande
akkoord op losse schroeven zetten.
De financieel-economische randvoorwaarden
immers, zijn drastisch
gewijzigd. Daar willen wij begrip
voor hebben, maar het kan niet zo
zijn dat daarmee ook allerlei principiële
afspraken op de schop gaan.
Daarbij denken we in elk geval ook aan
de afspraken over de thema's van abortus
en euthanasie. Wij bespeuren een zekere
traagheid als het gaat om iets wezenlijks
te verbeteren aan de abortusproblematiek.
Over de zogeheten tienermoeders
zou er rond de jaarwisseling een ons
toegezegde beleidsbrief komen. We hebben
nog niets gezien. Ook hebben we
er ons over verbaasd dat de coalitie niet
mee ging in steun aan onze motie die
vroeg om informatieverschaffing bij de
"20-wekenecho", een motie die wel werd
gesteund door de SP, GroenLinks, D66
en de Partij voor de Dieren. We meenden
van CDA en ChristenUnie anders
te hebben mogen verwachten. En wat
betreft de euthanasie, de Nederlandse
Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie gaat
onverdroten voort met het promoten
van versoepelen van de grenzen die in elk
geval dan nog in acht dienen te worden
genomen bij levensbeëindiging op verzoek.
Onder het mom van barmhartigheid
worden mensen in die benadering
aan hun lot overgelaten. Dat kunnen we
toch niet laten gebeuren! Als laatste punt
noemen we de afspraken in de coalitie
om coffeeshops te sluiten, zeker in de
buurt van scholen. Daar moet nog veel
gebeuren, sommige gemeenten lijken niet
erg van plan hier vaart mee te maken.
0906_Partijrede 2009.indd 9 04-03-09 wk1 16:01
10 Partijrede 14 maart 2009 Maar een afspraak van deze importantie kan toch niet met voeten worden getreden?
Daar moét aan worden gewerkt!
Handen uit de mouwen broeders!
President VS Obama
Obama heeft verandering beloofd. Deze
belofte inspireerde velen die nu vol
verwachting uitkijken naar wat gebeurt.
Intussen is Obama genoodzaakt geweest
om zijn eerste begroting voor dit grote
land aan te bieden met het spectaculaire
tekort van 1,37 biljoen euro; met
deze 12,3 procent het hoogste tekort
percentage van het Amerikaanse bruto
binnenlands product sinds de Tweede
Wereldoorlog. Het zit hem dus niet
mee. Tijdens de verkiezingscampagne
vorig najaar trok de kredietcrisis diepe
sporen, en woei over naar andere delen
van de wereld, waaronder Europa.
De marges zullen uiterst smal blijken te
zijn. Het is zonder meer spannend hoe
dit af zal lopen. Hij is als een soort "redder"
bejubeld, ook in ons land, maar de
glans is er zo af. Het kan snel verkeren.
Voor de krachtsverhoudingen op deze
wereld is het overigens te hopen dat het
hem lukt. Obama staat aan het hoofd
van de machtigste staat ter wereld, hijzelf
wordt wel de machtigste man op
aarde genoemd. Hij draagt ongetwijfeld
een zeer zware verantwoordelijkheid.
Terecht dat er op wordt aangedrongen
hem in onze voorbede te gedenken.
Het zou heel wat kunnen gaan betekenen
als dit immens grote land langdurig
ontregeld is. Instabiliteit zou de
wereldverhoudingen negatief kunnen
beïnvloeden. Er zijn enkele opkomende
economieën die waarschijnlijk de ambitie
hebben in een eventueel gat te springen.
Daar zitten we niet op te wachten.
In de gegeven omstandigheden hecht
Nederland buitengewoon veel waarde
aan goede trans-Atlantische betrekkingen.
Amerika moet onze sterke
bondgenoot blijven. Ook vanwege
historisch-culturele achtergronden. In
tal van opzichten is Europa veel harder
en venijniger seculier dan Amerika. De
christelijke cultuur is in Amerika nog
sterker en zelfbewuster, hoe algemeen
of oppervlakkig die wellicht ook wordt
ingevuld. Dat uit zich bijvoorbeeld in
de vele ijzersterke denktanks over gezin
en familie, pro-life organisaties en dergelijke.
Tijdens de vorig jaar in China
gehouden Olympische Spelen bezocht
Bush op zondag een kerkdienst en onze
premier Balkenende een wedstrijd.
Maar juist wat betreft het christelijke
gedachtegoed gooit Obama helaas het
roer om. Onder grote toejuiching van
velen in Europa. Zie zijn standpunten
over abortus en homoseksualiteit. Dat
is méér dan jammer. Maar we blijven
Amerika middellijkerwijs nodig hebben
in de internationaal vertakte strijd
tegen het terrorisme, ook in diverse
brandhaarden ter wereld om recht
en vrede te (doen) herstellen.
De Verenigde Staten vormen nu eenmaal
een economische en militaire supermacht.
Dat zal voorlopig ook wel zo
blijven. Wat dat betreft kunnen we ons
wel meer zorgen maken over Europa.
0906_Partijrede 2009.indd 10 04-03-09 wk1 16:01
Partijrede 14 maart 2009 11
Europa
In allerlei Europese notities wordt nog
steeds met onverholen trots gesproken
over de economische macht die
de Europese Unie vormt. Die macht
is er nog steeds, zij het nu als overal
getemperd door de kredietcrisis. De
werkelijkheid is echter wel, dat de
eenentwintigste eeuw gestempeld zal
worden door de opkomende economische
grootmachten uit het Oosten,
met als harde kernen China en India.
Europa vergrijst; worstelt met haar
identiteit of beter gezegd met het
ontbreken er van; strijdt met de
vele hardnekkige vraagstukken van
immigratie (islamisering!) en verliest
op steeds meer onderdelen de
concurrentieslag met het Oosten.
Zelfs op terreinen als onderzoek en
ontwikkeling (R&D), vanouds Westerse
paradepaardjes, wint China thans de race.
Europa kampt met grote jeugdproblemen:
ongemotiveerde jongeren, die verslaafd
zijn aan drank, platte muziek en losse
relaties. In China bestaat op deze punten
een totaal andere en tot nu toe meer
gedisciplineerde mentaliteit. Dit besef
Europa als relatief tanende grootmacht,
qua identiteit en in economisch en cultureel
perspectief dringt slechts langzaam
door. De EU-ambities worden nog hoog
aangehouden. Om er eens één dilemma
uit te lichten. Een hoge sociale standaard
gecombineerd met strenge klimaatdoelstellingen
en tegelijk de concurrentieslag
aangaan met andere opkomende regio's.
Misschien zal snel blijken, zeker door de
economische crisis, dat deze combinatie
van ambities te hoog gegrepen is. Dan
zijn er ruwweg twee mogelijkheden.
Of we stellen ze naar beneden bij, of
we vragen offers van bedrijvigheid en
uiteindelijk de burgers. Of dat haalbaar
is, blijft voor ons vooralsnog een vraag.
Een ander dilemma is de omgang met
de interne markt, de daaraan verbonden
arbeidsmigratie en de latente veiligheidsrisico's. Natuurlijk moet er de
bereidheid zijn om welvaart te delen.
Uiteraard moeten er grenzen worden
gesteld aan vormen van protectionisme
(zeg maar: eigen volk eerst!). Maar telkens
weer blijkt het hemd nader dan
de rok. Markteconomieën zijn nooit
spontaan en vanzelfsprekend sociaal.
Vanuit Europa wordt een groot deel
van onze wet- en regelgeving bepaald.
Soms prijzen we dat, bij het drugsbeleid
bijvoorbeeld. Soms is dat voor ons een
bezwaar, bij de wijze van uitwerking
op nationaal niveau van de Vogel- en
Habitatrichtlijn bijvoorbeeld met enorme
gevolgen voor de agrarische bedrijven.
Maar er zijn ook terreinen waarop je
elkaar nodig hebt of kunt versterken.
De terrorismebestrijding bijvoorbeeld,
vredes en veiligheidsvraagstukken meer
algemeen. Het opkomende antisemitisme
moet in ons land, maar ook daarbuiten
krachtdadig worden bestreden. Bij herhaling
hebben we daartoe klemmende
verzoeken gedaan via moties, die we
aanvaard kregen. Wij blijven ook op dit
niveau aandacht vragen voor de benarde
positie van de staat en het volk van
Israël. Diverse omringende volken in
0906_Partijrede 2009.indd 11 04-03-09 wk1 16:01
12 Partijrede 14 maart 2009 de regio van het Midden-Oosten hebben het op de ondergang van dit land
aangelegd. Morele en politieke steun
zijn in die context onontbeerlijk. Daar
moeten we onze overheid en de internationale
instellingen op blijven aanspreken.
Soms lijkt de sympathie voor Israël in
bredere kring dan ons lief is, af te brokkelen.
Een sympathie die zich vervolgens
richt op de Palestijnen, waaronder er
georganiseerd zijn die openlijk betuigen
op de vernietiging van Israël uit te
zijn. Daarbij kunnen we niet lijdzaam
toezien! Dat mógen we ook niet!
Al met al reden te over om attent te zijn
op de verkiezingen voor het Europese
parlement op D.V. 4 juni aanstaande.
Opnieuw komen we met een lijst uit die
is gecombineerd met de ChristenUnie.
Onze partner in deze strijd heeft een
nieuwe lijsttrekker aangewezen, nu de
heer Blokland zich vrijwillig na een lange
staat van dienst terugtrekt. De heer
Van Dalen was al eerder als beleidsmedewerker
aan onze Eurofractie verbonden
in de tijd van "onze" heer Van der
Waal en kent dus het klappen van de
zweep in Brussel en Straatsburg. Onze
kandidaat, de heer Belder, blijft op
zijn post. Uiteraard met onze steun!
Het wordt er op Europees niveau niet
gemakkelijker op naarmate de ontwikkelingen
doorgaan. Verbreding van het
gebied van de Europese Unie met enkele
lidstaten, welke in verhouding nog op
achterstand staan en veel energie kosten
om ze naar de EU-standaard op te krikken,
met nog enkele kandidaat-lidstaten
waarbij de wenkbrauwen gefronst worden.
Denk daarbij maar eens aan Turkije.
Naast de verbreding is er steeds weer de
discussie over de verdieping, het dichten
van het democratische gat in Europa.
In ons gezamenlijke verkiezingsprogramma,
waaraan heel hard is gewerkt
nu ChristenUnie en SGP in het politieke
spectrum een onderscheiden positie
innemen, is getracht in dit alles de juiste
toon en accenten te vinden. Wij hopen
dat dit, ons van andere partijen die meedoen
echt onderscheidende programma
op brede steun kan rekenen. Bovenal
is ook hier de zegen van Boven nodig.
Openbare ruimte
Geen ijdele zorg! Maar wel diepgaande
zorgen over bepaalde uitwassen in ons
land. Uitwassen die voor veel welwillende
mensen de kwaliteitsbeleving van
de openbare ruimte helaas negatief
beïnvloeden, vooral in de kleine uurtjes.
Het is niet te tolereren als mensen
zich agressief gedragen tegenover politie,
of hulpverleners bij bevallingen
aan huis, of ambulancepersoneel. Het
is toch te veel voor woorden als in
zulke gevallen politiebegeleiding moet
worden geregeld. Het is ook alle fatsoensgrenzen
tartend als jongeren
buschauffeurs belagen die gewoon
hun werk doen. Niet te accepteren.
Helaas gebeurt er elke week wel
weer wat van deze orde, niet zelden
aan de zogenaamde uitgaanstijden
gekoppeld. Daar is de straffe hand het
enige antwoord, naast de oproep tot
mentaliteitsverandering uiteraard.
0906_Partijrede 2009.indd 12 04-03-09 wk1 16:01
Partijrede 14 maart 2009 13
Wij betreuren een en ander diep, ja
schamen er ons voor. In dit verband
bepleiten we al geruime tijd dat de politie
meer zichtbaar is op straat. Ook is
ons pleidooi voor meer politie op het
platteland tot nu toe onbeantwoord
gebleven door de minister, die het
overlaat aan regionale verdeling en
daarmee onze aanvaarde motie negeert.
Helaas moet worden vastgesteld dat
bij deze gesignaleerde problemen en
irritaties de Marokkaans-Nederlandse
jongeren oververtegenwoordigd zijn.
Het blijkt in de praktijk van alledag moeilijk
te zijn om geleden schade te verhalen.
Iets wat toch normaal dient te zijn.
Mensen die onheus bejegend zijn, belaagd
werden en materiële of psychische schade
is aangebracht, mogen niet de dupe
worden van stroperigheid en ingewikkelde
regels, maar moeten hun verhaal
kunnen doen én kunnen halen. Zij verdienen
de steun van de overheid, ze mogen
zich niet in de steek gelaten gaan voelen.
De fractie van de heer Wilders scoort
op dit punt in de beeldvorming. Hij doet
boude uitspraken over deze categorie
jongeren. Van dik hout zaagt men planken.
Het lijkt of deze fractie bewust
zoekt naar wat wij regelmatig "de overtreffende
trap" noemen. Het wordt
dan steeds robuuster, soms zelfs steeds
grover. Hij durft het dan toch maar te
zeggen, heet het dan. Hij schiet in de peilingen
na een dergelijk moment steevast
weer omhoog. Hoezeer moet worden
toegegeven dat deze fractie nu en dan
een punt heeft, moet daarbij niet uit
het oog worden verloren dat daarnaast
ándere punten worden opgebracht, die
al helemaal niet de onze zijn. Twee concrete
voorbeelden. Vanuit deze fractie is
vasthoudend gepleit voor toestemming
aan beroepsmilitairen om in uniform te
mogen deelnemen aan de Gay Pride, elke
zomer in de grachten van Amsterdam.
En tot onze verbazing werd door deze
fractie de mogelijkheid geopperd van
een commercieel draagmoederschap.
Dat zijn toch twee overtuigende punten
van zeer principiële aard die sympathisanten
met de harde lijn tegen de
islamisering in onze samenleving, van
definitieve steun aan deze partij moeten
afhouden. Je moet een partij altijd op
het geheel beoordelen van wat wordt
voorgestaan en uitgedragen, en niet
alleen op één punt wat je aanspreekt.
Als het gaat over de openbare ruimte,
moeten we het ook even hebben over
de Oudejaarsnacht. Wij vinden het
beschamend dat de overlast en het spoor
van vernielingen dat traditiegetrouw in
die nacht aan de orde zijn, nu juist in
de zogeheten "Biblebelt" er negatief
uit springen. In vergelijkbare zin geldt
dat ook al voor de, de gemoederen in
bestuurlijk Nederland sterk bezighoudende
problematiek van de drankketen.
Dat zou ánders moeten zijn. Ouders
mogen niet alleen wijzen naar de lokale
en regionale bestuurders, of zelfs naar
de landelijke overheid. Zij moeten ook
bij zichzelf terecht komen. Leer én leven
moeten harmoniëren met wat ons in het
0906_Partijrede 2009.indd 13 04-03-09 wk1 16:01
14 Partijrede 14 maart 2009 zo zegenrijke Woord van God wordt voorgehouden. Zorg hierover te hebben,
is bepaald geen ijdele zorg. Die zorg
gáát ergens over. Ouders hebben hier
in overleg met hun kerken, een verantwoordelijke
taak. Ook de kerken kunnen
deze kwestie niet laten liggen. Onlangs
kwamen we een gedurfd voorbeeld
tegen in Staphorst, als alternatief voor
cafés, disco's en drankketen. Met vallen
en opstaan waarschijnlijk, maar het kan
door gezamenlijke inspanning dus wel!
Nu we het over de openbare ruimte
hebben, moet ons nog iets van het
hart. Men durft wat aan tegenwoordig.
Op de voorpagina van het RD stonden
naast elkaar twee berichten, die sterk
contrasteerden. Dat greep ons werkelijk
aan! Het ene bericht behelsde
een verwonderde erkenning van Gods
sparende goedheid, genoteerd uit de
mond van een jonge vrouw en man die
in het gecrashte Turkse vliegtuig hadden
gezeten, maar deze ramp als door
een wonder overleefden. " Ik heb God
gedankt dat we gespaard zijn gebleven.
Dat hebben we ons hier terdege
gerealiseerd." Een helder getuigenis,
wat in veel huiskamers heeft geklonken.
Daar kun je dankbaar voor zijn.
Pal er naast een bericht over het voornemen
om langs de snelweg A4 bij Schiphol,
niet ver van de plaats van de vliegtuigramp
dus, een billboard van 9 bij 12
meter te plaatsen met daarop de tekst:
"Er is waarschijnlijk geen God, durf zelf
te leven en geniet van dit leven". Het
initiatief komt van drie humanistische
organisaties, die daarmee aansluiten bij
eenzelfde initiatief in Groot-Brittannië,
waar bussen rondrijden met een soortgelijke,
door ons verwerpelijk beschouwde,
atheïstische tekst. Zelfs de vliegramp
is voor hen geen aanleiding een pas op
de plaats te maken. Hoe aangrijpend
toch! Een schriller contrast is nauwelijks
denkbaar. Dat blijkt allemaal te kunnen
in ons land. Welk een schuld laden we
er mee op ons. Collega Van der Staaij
heeft namens onze fractie geprobeerd
dergelijke voornemens op bussen van
lijndiensten te voorkomen. Met wisselende
commentaren in de media natuurlijk.
Door goed gerucht en door kwaad
gerucht. We moeten trouw op onze post
blijven. Met een krachtige, waarschuwende
stem. Heilig vertoornd. Over deze en
dergelijke ontwikkelingen en verschijnselen
kun je nu juist zo'n zorgen hebben!
Van zorg ontslagen
Uiteraard moeten we tijd en gelegenheid
kennen. We zijn verantwoordelijk voor
wat we doen en voor wat we nalaten.
Ook voor de wijze waarop we iets doen.
Maar er moet geen enkele twijfel kunnen
ontstaan over waar we staan en wie we
als SGP zijn. "Laten we de moed hebben
om te zeggen wie we zijn", stelde ds.G.H.
Kersten op de oprichtingsvergadering in
1918 van onze partij. De tijden zijn veranderd
en dan moeten wel eens bakens
worden verzet. Maar het wezenlijke blijft!
Niet de omstandigheden bepalen onze
houding en boodschap, als je jezelf daardoor
laat leiden, kom je bij de afgoden
terecht, heeft eens iemand gezegd die
0906_Partijrede 2009.indd 14 04-03-09 wk1 16:01
Partijrede 14 maart 2009 15
veel heeft nagedacht over de theocratie.
(prof.dr. A.A. van Ruler). Het grootste
gevaar schuilt er in wanneer Gods
Woord wordt losgelaten en de Bijbelse
claim op de overheid wordt gereduceerd
of zelfs verduisterd. Voorwaar een hoge
roeping voor christelijke politiek, die
een Bijbels genormeerde dient te zijn.
Onze beleidsmedewerker mr. D.J.H. van
Dijk schreef het onlangs kernachtig: "Ik
zeg het met overtuiging: het is niet de
overheid en het zijn niet de wetten en
de politiek die een samenleving bewaren.
Het zijn het geloof en gebed en getuigenis
vóór de overheid die een volk in
stand houden. Dit besef doordesemt artikel
36 NGB als het proclameert dat wij
"voor de overheden zullen bidden, opdat
de Heere hen stieren wil in al hun wegen,
en dat wij een gerust en stil leven leiden
in alle godzaligheid en eerbaarheid." De
theocratische gedachte, een zaak van
geloof en belijden! (zie collega mr. Holdijk
in Zicht). Niet van politiek programma
alleen, om een billboard met een tekst
als daarnet, met geweld te weren. Maar
het zal duidelijk zijn dat die tekst iets wil
uitdragen wat haaks staat op Gods wil en
bedoelen met ons mensen. Dat heeft ook
een overheid, die zich bewust dient te
zijn dienares van God te zijn, zich aan te
trekken. Twee recent verschenen boeken
gewagen daar van. Het ene is de dikke pil
van prof. dr. W.J. op 't Hof over Willem
Teellinck. We verwijzen alleen maar naar
pag. 104 noot 60, waarin de theocratie
ter sprake komt. Overigens wordt in
dat boek duidelijk dat het altijd al wat
is geweest tussen kerk en staat. Ideaal
en werkelijkheid hebben altijd een heel
eind van elkaar verwijderd gestaan. Het
andere is het proefschrift van dr. M.A.
van den Berg: Het rijk van Christus als
historische realiteit, met als ondertitel
"Calvijns anti-apocalyptische uitleg van het
boek Daniël". Een nuchtere exegese van
en kijk op de koningen onder wie Daniël
aan het puur wereldse hof te Babel
diende. Deze en dergelijke studies brengen
ons verder in het bepalen van onze
houding in grote trouw aan onze wortels.
Kern van ons gedachtegoed is de innerlijke
overtuiging dat de Heere regeert.
Het loopt Hem met eerbied gesproken
ook Anno Domini 2009 echt
niet uit de hand. We behoeven geen
ijdele zorg te hebben. In Mattheüs 6
komt het zo leerzaam naar ons toe. Zijt
niet bezorgd voor uw leven, wat gij eten
en wat gij drinken zult, waarmede gij u
kleden zult. We kunnen met bezorgd
te zijn niet één el tot onze lengte toe
doen. Onze roeping is wél om eerst het
Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid
te zoeken, en al deze dingen zullen
ons worden toegeworpen. Dat geeft
enerzijds een ontspannenheid in de politiek,
een zekere rust, anderzijds geeft
het ontegenzeggelijk een richting aan in
het persoonlijke leven en ook in dat van
de samenleving en dus in de politiek, die
niet veronachtzaamd kan of mag worden.
Vanzelfsprekend zijn er dan grote zorgen
over de vele zonden en ongerechtigheden
die in onze samenleving aan de hand
0906_Partijrede 2009.indd 15 04-03-09 wk1 16:01
16 Partijrede 14 maart 2009 worden gehouden. Daarbij wordt dat tot schuld! Maar de grootste zorg is er
dan over jezelf. Hoe brengen we het er
zelf af? Lichtende lichten, een zoutend
zout? Of kleurloos en futloos, onze
roeping verzakend? Psalm 25 spreekt
hierover als een zware last waaronder
gebukt wordt gegaan: wel duizend
zorgen! Maar deze psalm wijst ook
de weg tot Hem Die aanraadt ál deze
zorgen op Hém te leren afwentelen.
Er is een volk dat, dus geleerd, verheugd
is in het Hoofd van de Kerk, de
Koning der koningen aan het hoofd van
het Koninkrijk van God, de Heere Jezus
Christus, in Wie alleen hét leven is, in
Wie ze definitief van zorg ontslagen
zijn (Psalm 118:12 berijmd). Dat is niet
iedereen zo maar gegeven, het is wel
voor iedereen te vinden in de weg van
het wonder. Door wedergeboorte en
waarachtige bekering, gewerkt door de
Heilige Geest. Dat gunnen we iedereen,
dat hebben we allemaal nodig. Ook Hare
Majesteit, onze koningin en de leden
van haar familie, het doorluchte Huis
van Oranje. Wij bidden haar dat uit de
grond van ons hart toe. Datzelfde geldt
voor de leden van het kabinet en van de
Staten-Generaal. Dat geldt voor u allen!
Dan spreekt ons het advies
van Psalm 37 aan:
Geen ijd'le zorg doe u van 't heilspoor dwalen;
Houd in uw weg het oog op God gericht;
Vertrouw op Hem, en d' uitkomst zal niet falen.
Hij zal welhaast uw recht, voor elks gezicht,
Doen dagen, als de morgenzonnestralen,
En blinken, als het helder middaglicht.
Psalm 37:3.
0906_Partijrede 2009.indd 16 04-03-09 wk1 16:01
Partijrede 14 maart 2009 17
0906_Partijrede 2009.indd 17 04-03-09 wk1 16:01
Staatkundig Gereformeerde Partij
Burgemeester van Reenensingel 101
2803 PA Gouda
Telefoon: (0182) 696 900 / fax: (0182) 573 222
e-mail: partijbureau@sgp.nl
www.sgp.nl
0906_Partijrede 2009.indd 18 04-03-09 wk1 16:01