Ingezonden persbericht
Armando in de jaren zestig
PERSBERICHT
'De glans van het alledaagse - Armando in de jaren zestig'
17 mei - 6 september 2009
Van 17 mei tot 6 september organiseert het Armando Museum Bureau de tentoonstelling De glans van het alledaagse - Armando in de jaren zestig in het Rietveldpaviljoen aan Zonnehof 8. Armando wilde in de jaren zestig als kunstenaar, dichter en journalist de schoonheid van de moderne tijd benadrukken. De schoonheid van een muur van autobanden, de poëzie van gesprekken op straat, de glans van verhalen over banale of onbetekenend geachte onderwerpen. HP/De Tijd brengt een extra katern in de editie van 13 mei met daarin journalistiek werk van Armando.
De jaren zestig zijn altijd een onderbelichte episode in het oeuvre van Armando geweest, een intermezzo tussen zijn verheven oorlogskunst uit de jaren vijftig en zeventig. Het beeldende werk werd vaak autonoom benaderd waardoor aandacht voor Armando´s poëzie gering bleef. Aan Armando´s journalistieke werk is in publicaties en tentoonstellingen nog nooit serieuze aandacht besteed. De tentoonstelling De glans van het alledaagse wil dit rechtzetten en de verschillende componenten van Armando´s werk uit de jaren zestig bij elkaar brengen en ze de aandacht geven die ze verdienen.
een nieuwe manier van kijken
Armando speelde vanaf het einde van de jaren vijftig een prominente rol in verschillende avant-garde bewegingen. Als kunstenaar is hij betrokken bij de Nulgroep, als dichter bij Gard Sivik en De Nieuwe Stijl, als journalist werkt hij voor de Haagse Post. Binnen deze groepen ontwikkelt Armando kunstwerken, gedichten en verhalen die voor zijn gevoel beter aansluiten bij een tijd die gekenmerkt wordt door industrialisatie, toenemende welvaart en massaconsumptie. Met een open blik toont Armando de aantrekkelijke kanten van het moderne leven: "Niet bemoraliseren. Niet parodiëren. Niet ironiseren. Niet interpreteren. Intensivering door middel van isoleren of annexeren van fragmenten uit de realiteit." Zo kan op elk terrein werk ontstaan dat koel, evenwichtig en onpersoonlijk is.
gebruiksvoorwerpen
Met hun nieuwe manier van kijken gaan kunstenaars, journalisten en dichters heel nieuwe werkterreinen verkennen. Als kunstenaar ontdekt Armando de esthetische kwaliteiten van materialen die doorgaans slechts op hun functionaliteit worden beoordeeld. Zo monteert hij bouten op zwartgeschilderde spaanplaat en maakt rood of blauwe geverfde stalen platen aan elkaar. Ook exposeert hij gelakte verfdrums en naast elkaar gehangen autobanden als Nul-kunstwerken. Deze installaties komen op de tentoonstelling tot stand dankzij sponsoring in natura van Goodyear en de Sikkens Foundation. Ondanks de eenvoudige materiaalkeuze (staal, hout, water en rubber) en het sobere kleurgebruik (zwart, wit, rood en blauw) weet Armando in de jaren zestig een artistiek universum te creëren waarbij gewone materialen uit de ijzerhandel of de auto-industrie tot kunstwerken kunnen worden opgetild.
Graffitiroute
Het Armando Museum heeft twee jonge graffitikunstenaars, Daniël van de Haterd en Chris Snowden, gevraagd om fragmenten van Armando's jaren zestig poëzie in graffiti om te zetten. In de beeldtaal van de eigentijdse straatcultuur ontstaat een dialoog met teksten die Armando in de jaren zestig aan dezelfde straat ontleende. De plekken waar deze graffiti vanaf 16 mei te zien is, verbindt het Armando Museum Bureau op de Zonnehof met Centraal Station Amersfoort en het verwoeste Armando Museum in de binnenstad van Amersfoort. De straatgedichten van Armando staan ook centraal in een gedichtenwedstrijd die het Armando Museum Bureau zal organiseren.
/>/////einde persbericht//////
5 rode en 5 zwarte vaten, tentoonstelling NUL-ZERO, Gemeentemuseum Den Haag maart/mei 1964
foto Philip Mechanicus c. Maria Austria Instituut
6 x blauw, 8/63, Collectie kunstenaar