Nabuurschap
Datum uitgave persbericht: 06/04/2009
Dit gedicht is geschreven en voorgedragen op de conferentie `WMO in de
buurt'. Deze conferentie had als doel het verkennen, met diverse
organisaties, van de kansen voor het WMO beleid. Daarbij zijn het
verbeteren van de leefbaarheid en het stimuleren van de sociale
samenhang in de buurten en wijken belangrijke speerpunten.
In vroegere tijd was je wereld het dorp
een kerk en een kroeg, een paar huizen
je kende je buren, je noabers, bij naam
en grijs waren toen slechts de muizen.
De wereld werd groter, het dorp breidde uit
men begroette ook mensen van buiten
en altijd bleef daar nog die menselijke maat
en de wil niemand buiten te sluiten.
Toen kwamen er steden, het veilig gevoel
moest verankerd door stevige muren
want buiten de muren en poorten daar was
het niet pluis in de nachtelijke uren.
Maar immer nog maakte men samen de stad
het vertrouwd gevoel samen te horen
om samen te werken aan veilig en goed
de menselijke maat niet verloren
Ik sla maar wat over en kom anno nu
bij 't gevoel van vandaag, van het individu
van het samen is uit, en het ego is in
als ik maar .....en dan volgt de rest van de zin
Hoe is het dan nu met die menselijke maat
ken ik nog mijn buurt, weet ik nog de staat
van het wel en het wee, van de vreugde, de pijn
wil ik nog wel buur voor mijn buren zijn?
De wereld een web, en veraf wordt dichtbij
we kijken graag ver, maar niet graag opzij
we chatten met Kaapstad en met Santa Fe
maar contact met de buurt, zeg wat moet ik daar mee? !
We leven nog nooit zo dichtbij zo veraf
we moeten het buurten hervinden
het zit niet in woorden, het zit in de daad
en de wil om weer samen te binden
Zwolle, 4 juni 2009, Alet Boukes
Bron: afdeling Communicatie
Datum van 04-06-2009 tot 03-07-2009
Gemeente Zwolle