Universiteit van Tilburg

9 juni 2009

Meer deelname van armeren aan lokaal armoedebeleid noodzakelijk

Promotie ontwikkelingssocioloog Bejoy Thomas

Verspreiding van kennis en perceptie van armeren over eigen armoede, is een vereiste om ontwikkelingsprojecten beter te laten slagen. De meeste benaderingen van armoedebestrijding zijn financieel en afhankelijk van experts en beleidsmakers, die zelf meestal geen armoede aan den lijve hebben ondervonden. Daardoor worden veel programma's algemeen opgesteld en zijn ze niet aangepast aan de plaatselijke gewoonten en omstandigheden. Promovendus Bejoy Thomas concludeert dat op basis van onderzoek in India en pleit voor meer invloed op en deelname van armeren zelf aan armoedebeleid.

Thomas deed zijn veldonderzoek zowel bij de nationale en regionale overheden in India, als bij de non-gouvernementele organisaties (ngo's) en de lokale bevolking in Kuttanad. Hij constateerde dat de landelijke overheid armoede vooral ziet als een probleem van inkomen en consumptie en gebrek aan mogelijkheden voor de armen. Dit is gebaseerd op kennis en onderzoek van experts. Het centrale top-bottom beleid dat volgt is daardoor eenzijdig. De ontwikkelingsprogramma's van de nationale overheid zijn sterk gericht op groei, en houden weinig rekening met ecologische duurzaamheid. Centraal geleide groei stuitte in Kuttanad dan ook op verzet van de lokale bevolking.

Machtsbreuk leidt tot empowerment van armsten
Lokale overheden en ngo's vormen een schakel tussen beleid en basis, omdat zij beschikken over zowel kennis van experts als van de plaatselijke bevolking. Onderaan staan de armen die hun dagelijkse problemen heel anders zien dan de overheden. Het is een complex geheel van omgevings- en culturele factoren, vaak onbekend bij het bestuur. Overheden en ngo's zouden veel meer gericht moeten zijn om armen en arbeiders te helpen risicofactoren, shock en stress te hanteren. Verder moeten zij begrijpen dat het opbouwen van persoonlijke netwerken en groepen ('sociaal kapitaal') voor de allerarmsten weinig uithaalt. Thomas beveelt aan de lokale overheden meer financiële en technische ondersteuning te verlenen, die vanwege hun contacten snellere vooruitgang kunnen boeken. Ook moet meer geluisterd worden naar hoe de armsten hun eigen welzijn definiëren. De klassieke typeringen als een dollar per dag of calorietelling komen niet overeen met hoe zij zelf armoede zien. Die eigen definiëring leidt tot een machtsbreuk met de experts. Daarmee kunnen de middelen om de plaatselijke armoede te bestrijden worden aangepast, wat uiteindelijk empowerment tot gevolg heeft.

Bejoy Thomas (1977, Changanacherry, India) studeerde Business Economics aan de Universiteit van Cochin (India). Hij werkt bij ATREE (Ashoka Trust for Research in Ecology and the Environment) en verrichtte zijn promotie onderzoek bij het IVO (het Instituut voor Ontwikkelingsvraagstukken).