KNHS
Hollandse dag in Calgary met zwarte rand
13 september 2009
CALGARY (KNHS) - De zon kon niet krachtiger schijnen, de lucht strak
blauw, een stevige bries en op de tribunes meer publiek dan ooit, want
met ruim 67.000 bezoekers werden alle records gebroken. Vele in Canada
woonachtige Nederlanders waren naar Spruce Meadows gekomen om niets
van de landenwedstrijd te missen.
De tweede starter in de wedstrijd was Angelique Hoorn (Wanneperveen)
met de fameuze vechtlustige Blauwendraad's O'Brien. De 13-jarige zoon
van Peter Pan ging perfect over de eerste hindernissen. De sloot werd
ruimschoots foutloos overwonnen. Toen kwamen hindernis vijf A en vijf
B. Een oxer, gevolgd door een steilsprong. Daar ging het catastrofaal
fout. Of O'Brien zichzelf nu in de afzet voor de steilsprong raakte of
in de landing na de oxer, niemand die het weet. Feit is wel dat
O'Brien in de landing over vijf B rechtsvoor kreupel bleek. Angelique
Hoorn wist niet hoe snel ze van haar paard moest komen. Al haar
aandacht ging naar het rechter onderbeen van O'Brien. Parcourshulpen
kwamen aangesneld en een pakten O'Brien vast, die rond keek met de
oortjes erop alsof het een prijsuitreiking was. Angelique haalde het
zadel van haar paard en toen kwamen de emoties. Tranen, omdat haar
topper, die inmiddels een topper van heel paardenminnend Nederland is
geworden, zeer zwaar geblesseerd bleek.
In een paardenambulance werd O'Brien afgevoerd samen met Angelique.
Daarom was er na de eerste manche ook weinig vreugde meer in het
Nederlandse ruiterkamp. Iedereen was onder de indruk van het gebeurde.
In de kliniek op de terreinen van Spruce Meadows werd een zeer zware
peesblessure geconstateerd. Op dit moment, zaterdagavond, lijkt het
aannemelijk dat op de dubbelsprong hindernis vijf A hindernis vijf B
in Calgary een einde is gekomen aan de schitterende sportcarrière van
Blauwendraad's O'Brien.
Dan is het opeens niet meer belangrijk wie de landenwedstrijd wint.
Blauwendraad's O'Brien heeft onlangs een fijne collectie nakomelingen
laten zien. De weinige nakomelingen van hem die reeds in de
wedstrijdsport uitgebracht worden lijken veelbelovend. Daardoor ziet
het er naar uit dat we in de toekomst nog vaak de naam Blauwendraad's
O'Brien tegen zullen komen in de springring als vader van... Maar
eerlijk gezegd is het te hopen dat herstel mogelijk blijkt en dat we
weer van zijn ongelooflijke instelling, werkwilligheid en inzet kunnen
gaan genieten. En wie weet, na een nacht rust kan de blessure ook nog
meevallen. Het is te hopen dat we Blauwendraad's O'Brien weer in zijn
element, de wedstrijdring, zullen zien terugkeren. Want afscheid nemen
van de sport op deze wijze verdient geen enkele topper zoals
Blauwendraad's O'Brien is geworden.
Jacob Melissen,
In opdracht van de KNHS