Promotie Mw. drs. C. van Egmond
Titel proefschrift
"Science and Policy in Interaction"
---
Promotors:
Prof.dr. R.A. Bal
---
Datum
09 december 2010 09:30
---
Locatie:
Woudestein, senaatszaal
---
Faculteit
instituut Beleid en Management Gezondheidszorg (iBMG)
Bruikbare kennis voor beleid vereist onderhandelen wetenschappers en
beleidsmakers
Kennis die van belang is voor beleid, is dat vooral na onderhandelingen
tussen wetenschappers en beleidsmakers. Dat stelt Stans van Egmond in
haar proefschrift Science and policy in interaction: On practices of
science and policy interaction in policy-making in health care. Van
Egmond promoveert donderdag 9 december 2010 bij het instituut Beleid &
Management Gezondheidszorg aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Van Egmond verkent in haar proefschrift aan de hand van
praktijkgevallen - het project zorgmodel bij het Centraal Planbureau
(CPB) en de Volksgezondheid Toekomst Verkenning (VTV) van het RIVM -
hoe wetenschappers en beleidsmakers bruikbare beleidsfeiten maken voor
de zorgsector.
Wetenschappers gebruiken verschillende strategieën om ervoor te zorgen
dat hun kennis ook daadwerkelijk door beleidsmakers wordt gebruikt. De
`inclusiestrategie' betrekt zo veel mogelijk experts bij de
totstandkoming van de rapporten. Het centrum VTV van het RIVM zet
bijvoorbeeld de discussie tussen experts in als instrument om tot
wetenschappelijk gezagrijke uitspraken te komen. De `exclusiestrategie'
weert afwijkende kennis juist af. Deze strategie is bijvoorbeeld bij
het project van het CPB gehanteerd.
De uitdaging is verder om zo dicht mogelijk bij beleid te komen, zonder
de schijn van belangenverstrengeling te wekken. Hoe nabij dat is,
verschilt per adviesorgaan. Daarvoor worden gereedschappen ingezet die
bijdragen aan de betrouwbaarheid en de autoriteit van de kennis. Een
voorbeeld hiervan is het gebruik van mathematische modellen.
Dergelijke gereedschappen worden ook ingezet voor de technische
uitvoering van beleidsprogramma's. Een voorbeeld is het
`risicovereveningsmodel' dat marktwerking in de zorg ondersteunt door
het gedrag van verzekeraars te sturen. Het betekent dat een
beleidsprogramma, zoals marktwerking, net zo effectief is als de
gereedschappen waarmee het beleidsprogramma wordt uitgevoerd. Het
nadeel is dat zulke modellen moeilijk leesbaar zijn voor niet-experts
en dat ingebouwde normatieve veronderstellingen over de sociale
werkelijkheid buiten de politieke discussie blijven. Dat betekent dat
beleidsmakers en politici een actievere houding moeten aannemen ten
aanzien van de vorm van dergelijke gereedschappen. Alleen dan kan
bruikbare kennis ontstaan.
Erasmus Universiteit Rotterdam