Gemeente Doetinchem

De zakheilige van Doetinchem, week 4

Kunstenaar Cornel Bierens werkt samen met twee assistenten aan een kunstwerk in parkeergarage Het Loo. Hij schrijft wekelijks over de voortgang van de werkzaamheden.

Maandag begonnen we alle tot nu toe beschikbare scherven op de rand te leggen van de betonnen bak waarin het kunstwerk komt, om een goed overzicht te krijgen van waar ze inzetbaar zijn. Die bakrand is om zo te zeggen ons palet, iedere scherf een verfstreek, maar dan kant en klaar. Vorm, kleur en strijkrichting zijn al bij voorbaat gestold in het materiaal waarmee wij de zakheilige moeten zien te schilderen. Om niet voor rare verrassingen te komen staan maken we eerst een schets door de geschikte scherven in karton na te bootsen en op de juiste manier in het beeld te hangen. En hoewel die kartonnetjes maar een slap aftreksel zijn van de echte archeologische stukken, zijn nu enkele wezenlijke onderdelen van de zakheilige toch al min of meer plastisch in beeld te zien. Dat belooft wat voor als we de scherven erin gaan hangen, met hun subtiele kleuren, rondingen en breuklijnen, het beeld zal dan echt tot leven komen. Voor een van de handpalmen hebben we bijvoorbeeld een potbodem met een gat erin gekozen, omdat de opgestoken handen van de zakheilige erop wijzen dat hij ons de stigmata (wonden) in zijn handen wil laten zien. Zo werken we maar door aan onze zweefpuzzel. Al doende ontdekten we dat we ons eerdere plan om de staken al volgende week definitief aan de grond vast te nagelen nog maar beter even konden uitstellen. Want steeds weer blijkt dat als puntje bij paaltje komt een staak toch weer een paar centimeter moet worden verschoven. Behalve schilders en puzzelaars zijn wij dus ook evenwichtskunstenaars, die vele stokjes met draaiende bordjes tegelijk in de lucht moeten houden. Co, onze constructeur die al het ijzer- en laswerk doet, had al drie dagen vrijgemaakt om ons bij dat vastzetten van de staken te komen helpen. Toen we hem belden met de mededeling dat het later wordt zei hij: `Excuseer je niet, het blijft een kunstwerk, dan weet je nooit van te voren wat er kan gebeuren.' Een waar woord, want als we de spanning er niet in houden is er niks meer aan.