Ingezonden persbericht


Rob Hornstra en Florian van Roekel, Flatland Gallery, Utrecht

Two solo exhibitions:

Rob Hornstra
On the other side of the mountains Georgian Refugees: Stuck Forever

Florian van Roekel
How Terry likes his coffee

16 February 2011 till 19 March 2011
Opening: 26 februari, 2011, 16.00 - 18.00 uur

Flatland Gallery, Lange Nieuwstraat 7, Utrecht, Nederland

Rob Hornstra (1975)----------On the other side of the mountains (2010) On the other side of the mountains en Georgian Refugees: Stuck Forever zijn onderdeel van Hornstra's briljante sociale fotodocumentaire The Sochi Project waarin hij vanaf 2009 met journalist Arnold van Bruggen het verhaal brengt over deze straatarme landstreek rondom Sochi waar in 2014 de dure Olympische Winterspelen zullen neerstrijken.

On the other side of the mountains speelt zich af in de straatarme dorpsgemeenschap Krasny Vostok, slechts 200 kilometer gelegen van de Russische badplaats Sochi waar in 2014 de Olympische Winterspelen afspelen. Een dorp zonder veel betekenis en gemakkelijk om niet te fotograferen. Juist om deze reden deed documentair fotograaf Rob Hornstra (1975) het wel.

Een groter contrast tussen het bedroevende Krasny Vostok en het welvarende beeld over deze regio dat door de publiciteitsmachine van de Spelen de wereld in wordt gestuurd, is nauwelijks denkbaar. Maar Hornstra wil niet alleen het sombere onderzoeken, hij wil ook laten zien dat deze uitzichtloze ellende niet die allesomvattende kracht heeft om ieder spoortje van plezier of hoop te vermorzelen. Om dit te kunnen zien, moest Hornstra dichtbij komen. Zo kon hij uitzinnig dansende schooljongens op een schoolfeest fotograferen of giechelende meisjes van acht jaar op een groepsfoto zetten. Hornstra richtte zijn lens een enkele keer ook op de ongerepte natuur van Krasny Vostok, een setting die even rauw als afgelegen is, waardoor we nog meer bewondering krijgen voor het persoonlijke verhaal van Krasny Vostok.

Rob Hornstra----------Georgian Refugees: Stuck Forever (2010) Voor zijn meest recente serie Georgian Refugees: Stuck Forever (2010) is Hornstra teruggekeerd naar de Georgische hoofdstad Tbilisi. In 1992/1993 kwamen hier duizenden Georgische vluchtelingen uit de voormalige Georgische provincie Abchazië die zich van Georgië onafhankelijk verklaarde. Hornstra bezocht deze vluchtelingen in 2007 en was getroffen door de deplorabele 'tijdelijk' opvang waarin zij verbleven. In 2007 koesterden ze echter nog hoop om ooit terug te keren naar Abchazië.

In 2010 bezocht Hornstra hen opnieuw. De omstandigheden waren verergerd. De aftandse betonnen studentenflats, krakkemikkige verlaten hotels en oude vergane schoolgebouwen waarin zij 'tijdelijk' verbleven, bleek hun vaste onderkomen geworden. De hoop die hij in 2007 zag, heeft plaats gemaakt voor lethargie en verdriet. Rusland steunt Abchazië in diens onafhankelijkheid; terugkeer blijkt onmogelijk.

De foto's zijn opgenomen in het uitzonderlijk goed gedocumenteerde boek (272 pagina's) Empty land, Promissed land, Forbidden land (ELPLFL) dat Hornstra samen met schrijver Arnold van Bruggen tot stand bracht over hun reizen door Abchazië. Het betreft de tweede jaarlijkse publicatie van The Sochi Project. Eerder (2009) kwam Sanatorium Metallurg uit. In 2008 verscheen ook het (inmiddels niet meer verkrijgbare) boek 101 Billionaires van Rob Hornstra.

Biografie Rob Hornstra (1975)
Sinds zijn serie Communism & Cowgirls (Tsjeljabinsk-Rusland) waarmee Hornstra in 2004 cum laude afstudeert aan de Hogeschool voor de Kunsten, heeft Hornstra diverse succesvolle series gemaakt, zoals: Roots of the Rúnter (IJsland), 101 Billionaires (Rusland) en Willem en Kid (Ondiep, Utrecht). Zijn werk is onder meer getoond op Silverstein Photography Annual in New York, het Festival for Young Photojournalism in Hannover, GD4Art International Photographic Exhibition in Bologna, het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam en het GEM in Den Haag. Hornstra heeft, naast vele nominaties, waaronder de Prix de Rome 2009 en de Dutch Doc Award 2010 tevens diverse awards op zijn naam staan, zoals de Dutch Photo Academy Award 2004, de GD4ART International Competition Award in 2007, de New York Photo Book Award?2010, de Magnum Expression Award (Honorable mention) 2010 en onlangs de Canon Prijs (Zilveren Camera) 2010. Zijn werk is in 2008 opgenomen in de collectie van het Maison européenne de la photographie (MEP) in Parijs en Musée de la Photographie in Charleroi.

Gortdroog en op de essentie. In Florian van Roekels fotoserie How Terry likes his coffee vergroot Van Roekel de dagelijkse mechanische realiteit van kantoormensen door in zeer uitgekiende scenes het hele kleine te tonen. De hele serie bestaat uit zo'n zestig foto's in een sobere donkere kleur; een kleur die past bij de kantoorcultus, maar tevens symbolisch is voor het 'opgesloten zitten'. Het enige licht dat een rol speelt is het licht dat Van Roekel gebruikt.

Van Roekel toont hoe in zijn ogen zijn personages een schema (How Terry likes his coffee) nauwgezet lijken te volgen. Maar onder de oppervlakte van dit mechanisch handelen en eenvoud van uiterlijk, lijkt er een verlangen te zijn naar echt menselijk contact. Het minuscule moment waarin we dat hele persoonlijke kunnen afleiden, maakt Van Roekel zichtbaar door in zijn realistische scenes structureel te kiezen voor een perspectief dat uiterst toevallig en wisselend lijkt. Dit geldt ook voor zijn keuze van elementen waar hij op inzoomt. Alsof iedere foto een screen-shot is van een sociale documentaire. Maar ook in zijn onderwerpen heeft Van Roekel subtiele keuzes gemaakt. Zoals het beeld van een bij de fotowinkel ingelijste foto van een tropische plant boven een metalen archiefkast; een elastiekje dat vergeten ligt op de vakkundig gelegde vloerbedekking, een wapperend jasje, in de haast over de leuning van een ergonomische kantoorstoel gegooid; een blik op het droge haar van een medewerkster, het drinken van koffie uit een mok van thuis meegenomen.

Met deze realistische scenes uit de kantoorcultus heeft Van Roekel een verhaal neergezet dat uitstijgt boven de gortdroge kantoorcultuur. De moeizame en gekunstelde communicatie die werkelijk contact in de weg staat; de angst voor intimiteit. Net zo belangrijk voor Van Roekel is echter de spanning tussen documentair en fictie.

Biography Florian van Roekel
Florian van Roekel (1980) studeerde in 2010 cum laude af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hiervoor haalde hij zijn Ba aan de Hogeschool van Amsterdam in 2006. Zijn werk werd geselecteerd voor de tentoonstelling Selection of Graduates bij Ron Mandos Galerie, Amsterdam en voor de tentoonstelling Fotoprijs 09|10 in het Nederlands Fotomuseum, Rotterdam. Recentelijk is Van Roekel genomineerd voor de International Center of Photography Infinity Award waarvoor hij door fotograaf Martin Parr werd uitgenodigd. Eerder werd hij genomineerd voor de Steenbergen Stipendium voor Fotografie en de Harry Schuitema Award voor zijn werk. Zijn boek How Terry likes his coffee was direct een instant hit en is inmiddels bijna uitverkocht.




Ingezonden persbericht