Groen!
Vraag en antwoord: de interventie in Libië
door Groen! Webmaster (Groen!) op 25 maart 2011 in "Internationaal"
Naar aanleiding van de militaire interventie in Libië beantwoorden we
een aantal vragen.
IFRAME:
http://www.facebook.com/plugins/like.php?href=http%3A%2F%2Fgroen.be%2Fv
raagenantwoordlibie_377.aspx&layout=standard&show_faces=true&width=450&
action=recommend&font&colorscheme=light&height=80
Hoe erg is het conflict in Libië?
In navolging van de volksopstand in andere landen in het Midden-Oosten,
kwam ook de Libische bevolking op straat. De democratische volksopstand
in Libië werd bloedig onderdrukt door kolonel Kadhafi. Ook vreedzaam
protest werd onderdrukt met dodelijk geweld, willekeurige arrestaties
en verdwijningen, aldus Human Rights Watch op 14 maart 2011.
Het Internationale Rode Kruis meldde vele doden en gewonden in
ziekenhuizen in Libië, die de toevloed niet meer aankonden. De Libische
Raad voor Mensenrechten sprak al van zesduizend doden. Volgens de
VN-Vluchtelingenorganisatie waren er in de beginfase van het conflict
180 000 vluchtelingen. Deze humanitaire ramp dreigde verder te
ontsporen zonder internationale tussenkomst.
Waarom moest er volgens Groen! overgegaan worden tot een militaire
aanpak, was er dan echt geen alternatief meer?
De internationale gemeenschap erkent de `responsibility to protect'
sinds 2005. Dit betekent dat als een land de eigen bevolking blootstelt
aan misdaden tegen de mensheid, er op de internationale gemeenschap een
beschermingsverplichting rust. Dit is één van de lessen die zijn
getrokken uit het falen van de internationale gemeenschap om de
genocide in Rwanda te voorkomen. Deze kan worden uitgeoefend met
vreedzame middelen, maar als die niet volstaan, kan er ook militair
opgetreden worden.
Groen! koppelt drie belangrijke voorwaarden vooraleer kan worden
overgegaan tot een militair ingrijpen.
1. Alle vreedzame middelen moeten uitgeput zijn. De Veiligheidsraad
had zware sancties genomen tegen het regime. Zo werd er een totaal
wapenembargo voor Libië ingevoerd, de financiële middelen van het
regime bevroren, Khadafi werd doorverwezen naar het Internationaal
Strafhof in Den Haag en de Algemene Vergadering van de VN schorste
unaniem Libië als lid van de Mensenrechtenraad. De diplomatieke,
politieke en economische druk op het regime van kolonel Kadhafi
volstond echter niet om de bloedige repressie een halt toe te
roepen. De stad Benghasi dreigde onder de voet te worden gelopen
indien de internationale gemeenschap niet zou ingrijpen.
2. Het ingrijpen moet gesteund worden door een mandaat van de
Verenigde Naties. Op 17 maart 2011 besliste de VN-Veiligheidsraad
met unanimiteit resolutie 1973 die militair ingrijpen in Libië ter
bescherming van de bevolking autoriseert.
3. Er moet een draagvlak zijn bij de Arabische landen en de oppositie
in Libië. De Arabische Liga heeft op 12 maart aan de Verenigde
Naties gevraagd een vliegverbod in te stellen. Daarnaast hebben ze
expliciet hun steun verleend aan de VN-resolutie 1973. De
expliciete vraag en steun van de Arabische wereld is een cruciaal
element. De oppositie in Libië steunt expliciet de no-fly zone en
de luchtbombardementen om deze af te dwingen.
Groen! verleent steun aan de militaire interventie in Libië omdat deze
drie voorwaarden zijn vervuld.
Als de `responsibility to protect' meer wil zijn dan een papieren
belofte, kan de internationale gemeenschap niet passief toekijken hoe
Kadhafi met bruut geweld de controle over het Libische grondgebied
terug verovert en met tanks en vliegtuigen aanvallen uitvoert tegen de
eigen burgerbevolking.
Wat zijn voor Groen! de limieten van deze militaire operatie?
De interventie dient het bloedbad te vermijden dat zich dreigde te
voltrekken. Een politieke oplossing en de vervanging van Khadafi zal
door de democratische volksbeweging in Libië zelf tot stand moeten
komen, ondersteund door de Arabische landen en de internationale
gemeenschap. Het is belangrijk om die interne dynamiek te respecteren.
De internationale interventie is ondersteunend en moet de mogelijkheden
scheppen voor een democratische transitie, maar mag zelf niet in de
plaats treden van het Libische volk
Groen! gaf de regering geen blanco cheque. De militaire aanwezigheid
moet in tijd zo beperkt mogelijk zijn. Grondtroepen zijn volgens Groen!
niet aan de orde. De Libische oppositie juicht de huidige interventie
toe, maar verzet zich uitdrukkelijk tegen de ontplooiing van
grondtroepen. Dat moet gerespecteerd worden.
De drie voorwaarden die hierboven worden vermeld, blijven gelden. Deze
operatie moet binnen het strikte kader van de VN-resolutie gebeuren en
over een draagvlak bij de Arabische landen en Libische oppositie
beschikken. Verder pleiten we voor voorzichtigheid. We moeten
verstandig zijn en de situatie dag na dag analyseren en bekijken welke
stappen nodig zijn.
Hoe vermijden we dat dit een Westerse operatie wordt, die
contraproductief werkt?
De drie voorwaarden die Groen! stelt voor een militaire interventie
vormen de basis. De Arabische landen steunen de huidige operatie, ook
operationeel. De Libische oppositie was en is vragende partij voor een
internationaal ingrijpen. Het VN-mandaat moet strikt gerespecteerd
worden, wat betekent dat het beschermen van de burgerbevolking de
eerste opdracht is. De jacht op Khadafi behoort daar niet toe. Dit zijn
belangrijke voorwaarden om de legitimiteit van de operatie te behouden.
Daarnaast is er nood aan humanitaire steun. Een militaire operatie
zonder gelijkwaardige civiele inspanningen is uitzichtloos en
onverantwoord. Daarom pleit Groen! voor een even grote inspanning op
civiel vlak. Uit een parlementaire vraag aan Minister van
Ontwikkelingssamenwerking blijkt dat de inspanningen van de Belgische
regering tot dusver beperkt zijn gebleven. Er is nochtans grote
behoefte aan medische en andere assistentie voor slachtoffers van
geweld, alsook voor vluchtelingen uit verschillende Arabische landen.
We moeten zorgen dat de noodzakelijke hulp, zoals tenten, water en
voedsel zo snel mogelijk ter plekke raken om vluchtelingen te helpen en
hun veiligheid te garanderen.
De militaire interventie mag niet aangegrepen worden om het land te
bezetten of economische te koloniseren. Wij moeten erover waken dat het
respect voor de mensenrechten niet wordt verwaarloosd ten voordele van
olie- en economische belangen.
Waarom ondersteunen we een militaire operatie in Libië en niet in
andere landen?
De verontwaardiging bij de internationale gemeenschap over de repressie
van Kadhafi is terecht. Maar ze is inderdaad ook selectief en
hypocriet. De internationale gemeenschap moet even goed verontwaardigd
zijn over mistoestanden in andere landen. Ook als het gaat om
dictaturen die toevallig geostrategische bondgenoten van het Westen
zijn, moeten wij durven na te denken over diplomatieke sancties en
economische sancties en over de zin of onzin van wapenuitvoer naar
dictaturen. Toch is de selectiviteit van het internationale optreden
geen geldig argument om niet in te grijpen. Het is een argument om
ruimer na te denken over onze buitenlandse betrekkingen met dictaturen.
Ons buitenlands beleid heeft een veel sterkere morele dimensie nodig.
Welke rol speelt het parlement en de regering van lopende zaken?
De regering van lopende zaken moet volgens Groen! met het parlement
overleggen wanneer nieuwe omstandigheden de aard van het Belgische
engagement wijzigen. Het parlement moet beslissen over de verdere gang
van zaken, over de verdere ontwikkeling en over de stappen die wij in
Libië samen met de internationale gemeenschap moeten nemen. Groen! zal
met de grootste voorzichtigheid elke verdere stap afwegen.
Groen! legt een grote nadruk op de betrokkenheid van het parlement.
Want de situatie in Libië evolueert zeer snel. Groen! heeft aan zijn
steun ook meteen de eis tot absolutie transparantie van de regering en
Minister De Crem gekoppeld, zowel naar de families van de Belgische
militairen, de bevolking, als het parlement. Alle betrokkenen hebben
recht op duidelijkheid. Enkel gevoelige informatie die de veiligheid
van onze militairen raakt, mag achter gesloten deuren aan het parlement
vrijgegeven worden. Groen! wil onmiddellijk inzage in de zogenaamde
`rules of engagement', zeg maar de voorwaarden die voldaan moeten zijn
vooraleer Belgische militairen geweld mogen gebruiken, en zal waken
over en pleiten voor de meest sterke garanties om burgerslachtoffers
zoveel mogelijk te vermijden
IFRAME:
http://www.facebook.com/plugins/like.php?href=http%3A%2F%2Fgroen.be%2Fv
raagenantwoordlibie_377.aspx&layout=standard&show_faces=true&width=450&
action=recommend&font&colorscheme=light&height=80
Contact: