Update: Programmatische Aanpak Stikstof

De Tweede Kamer heeft vorige week in een Algemeen Overleg met staatssecretaris Sharon Dijksma (EZ, PvdA) gesproken over de voortgang van de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS). De ter inzage legging van de PAS, begonnen op 10 januari, duurt nog tot en met 20 februari 2015. Dijksma moest de Tweede Kamerleden toezeggen het programma (nogmaals) voor te hangen zodra de reactie op de zienswijzen uit de ter inzage legging is vastgesteld. Het IPO pleit voor spoedige inwerkingtreding van de PAS en gaat er vanuit dat deze wens van de Tweede Kamer niet voor vertraging zal zorgen.

Enkele fracties van de Eerste Kamer hadden Dijksma schriftelijke vragen voorgelegd over de PAS, en specifiek de ontwerpregeling ter zake. In haar antwoorden, van 6 februari, wijst Dijksma - net als bij het AO in de Tweede Kamer - op de decentralisatie van het natuurbeleid: "Met het decentralisatieakkoord natuurbeleid is de uitvoering van het natuurbeleid bij de provincies neergelegd. Samen met de provincies zorgt het rijk voor realisatie van de internationale verplichtingen."

Voorts wijst Dijksma in de beantwoording van de vragen op de samenwerking met de buurlanden Duitsland en Belgie. In Belgie wordt ook aan de ontwikkeling van een PAS gewerkt. In de bredere context van het realiseren van een daling van stikstofuitstoot geeft Dijksma aan dat er naast de PAS andere initiatieven lopen, zoals het stimuleren van de consument om duurzame keuzes te maken en energie te besparen. Dijksma wijst op de dalende trend van uitstoot, met name ook in het verkeer.

PAS

Het PAS heeft betrekking op 133 van de 160 Natura 2000-gebieden in Nederland. Deze Natura-2000 gebieden zijn stikstof gevoelig en de beschermde habitattypen hebben last van de neerslag van stikstof. Het PAS is erop gericht deze achteruitgang in de biodiversiteit een halt toe te roepen en om te zetten in herstel. Tevens heeft het PAS tot doel ontwikkelruimte te realiseren voor nieuwe economische activiteiten met stikstofuitstoot in de buurt van de Natura 2000-gebieden. De daartoe vereiste vergunningen werden veelal niet meer verstrekt omdat deze door de rechter worden vernietigd omdat ze in strijd waren met de Europese/internationale verplichtingen op het gebied van biodiversiteit, bijvoorbeeld de Europese habitatrichtlijn.