Mijn eerste reanimatie
31 maart 2015
MauricePolman_334
"Op 1 augustus 2013 kwam ik in dienst, op 6 augustus zou ik met vakantie gaan en op 5 augustus ging voor het eerst mijn pieper voor een reanimatie, dat was wel heftig" vertelt Maurice Polman van post Zetten (Gelderland-Midden). "Normaal gesproken overkomt je dit niet op de vijfde dag bij de
brandweer. Maar omdat ik vanwege mijn werk als beveiliger al de benodigde diploma's had, mocht ik mee naar deze reanimatie."
Maurice was die middag bij zijn oma toen zijn pieper voor het eerst afging. Aan het toontje hoorde hij al dat het geen `gewone' inzet was. "Ik keek op het schermpje en zag `reanimatie'. Mijn hart ging sneller slaan. De eerste keer mijn pieper afging en dan de eerste keer in de brandweerauto,
dat maakte best wel indruk. Je wordt heen en weer geschud in de auto als je met prio1 door het dorp rijdt. En wat mooi was om te zien waren de omstanders die toch een beetje verschrikt opkijken en aan de kant gaan wanneer ze de sirene horen. Tot dat moment was ik zelf toeschouwer en nu zit ik
zelf in die brandweerauto......."
Toen Maurice aankwam was de ambulance net gearriveerd. Een tweede was onderweg, maar omdat wij eerder ter plaatse waren konden we toch assisteren. "Omdat ik net in dienst was heb ik deze eerste keer niet gereanimeerd maar wel het infuus vastgehouden. Op een gegeven moment is het slachtoffer
meegenomen naar het ziekenhuis. Achteraf hoorden we via via dat de man het niet gered heeft." Terug op de kazerne zijn eerst alle spullen weer inzet-gereed gemaakt en daarna werd de inzet besproken. "Dat was goed om te doen. Je kunt dan even je hart luchten bij collega's en het van je af
zetten. Zo kon ik de volgende dag toch rustig met vakantie!"