Kinderen die slachtoffer zijn van misbruik hebben hulp en steun nodig. Juist ook als ze niet thuis kunnen wonen, maar in de jeugdzorg verblijven. Helaas is gebleken dat er ook in de jeugdzorg sprake is geweest van misbruik; dat is natuurlijk onacceptabel. Maar als het gebeurt, is het van het grootste belang dat kinderen weten bij wie ze kunnen aankloppen en dat misbruik direct wordt aangepakt.

Ik heb me ervoor ingezet dat de mensen die werken in de jeugdzorg voldoende kennis hebben van normale en abnormale seksuele ontwikkeling van kinderen en jongeren. En dat zij hier vervolgens in de praktijk goed naar kunnen handelen, om abnormaal gedrag te voorkomen en corrigeren.

De commissie Rouvoet, die onderzoek heeft gedaan naar misbruik in de jeugdzorg, heeft geconstateerd dat hier stappen in zijn gezet. De handelingsverlegenheid van hulpverleners is verminderd. Zij durven veel beter het gesprek aan te gaan over seksualiteit en in te grijpen als er vermoedens zijn van seksueel misbruik.

Deze recente omslag binnen de organisaties juich ik toe. Toch zijn we er nog niet. De aanbevelingen die de commissie heeft gedaan moeten snel worden overgenomen door gemeenten. Daarnaast moeten we blijven investeren om seksueel misbruik tegen te gaan en seksuele voorlichting een plek te geven in de ontwikkeling van kinderen en jongeren. Waar ouders dit gelukkig veelal doen buiten de jeugdzorg, moeten hulpverleners verinnerlijken dat zij hier aandacht aan moeten blijven besteden. Seksuele voorlichting en veiligheid in de jeugdzorg is essentieel voor deze kinderen en jongeren!

Loes Ypma