Onderzoekers van Rijkswaterstaat, Radboud Universiteit, the Fieldwork Company, Arcadis en Staatsbosbeheer hebben afgelopen donderdag een nieuw veld Groot zeegras (Zostera marina) onderzocht ten zuiden van Rottumerplaat en Rottumeroog. Dit naar aanleiding van een eerdere vondst door vogelwachters van Staatsbosbeheer.

In korte tijd is rondom de zogenaamde Boschplaat ca. 21 hectare Groot zeegras gegroeid. Na bemonstering blijkt het te gaan om zo'n 5.000 planten die hier spontaan zijn teruggekeerd. Uit nader genetisch onderzoek moet duidelijk worden wat de herkomst van deze planten is.

Bart Ebbinge en Doortje Dallmeijer, vogelwachters van Staatsbosbeheer op het verder onbewoonde Rottumerplaat, troffen eind juli pal ten zuiden van het geultje onder het eiland een klein veldje Klein zeegras (Zostera noltii) aan, dat zich ten opzichte van 2013 behoorlijk had ontwikkeld. Zo'n kilometer verder zuidwaarts, in de luwte van mosselbanken, vonden ze meer dan 100 verspreid groeiende planten Groot zeegras. Reden voor de beheerders Staatsbosbeheer en Rijkswaterstaat om de handen ineen te slaan en een `bemonsteringsexpeditie' op touw te zetten met de MS Harder van de Waddenunit.

Gras in zee?

Groot zeegras heeft veel bredere en langere bladen dan Klein zeegras. Beide soorten zeegras zijn erg belangrijk voor het voortbestaan van veel vissen en vogels in de Waddenzee. Op meer plekken in de Waddenzee groeit, weliswaar in lage dichtheid, weer Groot zeegras; mede dankzij aanplantacties. Het permanent gesloten gebied rondom de Rottums (artikel 20 van de NB-wet) kan de juiste bescherming hebben gegeven voor de zelfstandige hervestiging van deze zoutwaterplant.

Onderzoeker Tjisse van der Heide van de Radboud Universiteit: "De terugkeer van het Groot zeegras is goed nieuws voor vissen en scheldieren die tussen het zeegras beschutting zoeken. En natuurlijk ook voor de rotganzen en smienten die in het najaar hier hun maag vol eten. Samen met de hoge biodiversiteit die we bij de Rottums aantreffen in het bodemleven, is het zeegrasherstel een indicatie dat het instellen van rustgebieden in de Waddenzee op de lange termijn inderdaad kan leiden tot herstel van het voedselweb."