Partijvoorzitter Ruth Peetoom blikte in haar speech terug op 35 jaar CDA en benoemde wat in 35 jaar niet veranderd is: 'het CDA is van de beginselpolitiek'. 'Wij hebben waarden en idealen, afkomstig uit de christelijk-sociale traditie, maar iedereen die zich daarin herkent, vanuit welke levensbeschouwing dan ook, is voluit CDA'er. Wat ook niet veranderd is: ons verantwoordelijkheidsgevoel. Ergens in de loop van de geschiedenis is verantwoordelijkheid bijna vanzelfsprekend geassocieerd geraakt met christendemocratische identiteit.'

'Juist als het moeilijk en ingewikkeld wordt moeten we er staan - dat is het minste dat je van politici kunt vragen', betoogt Peetoom. 'En dan komt het aan op waarden, op idealen, op wat echt belangrijk is. En op verantwoordelijkheid - zoals Willem Aantjes zei in zijn Bergrede op het oprichtingscongres van het CDA. "De eerste vraag die aan een mens gesteld werd, luidde: `Adam, waar ben je?'. Dat is de vraag die ons gehele leven begeleidt, ook in de politiek, bij iedere beslissing, telkens weer: mens, waar ben je? Waar sta je in de problemen van de wereld? Aan welke kant sta je?"

Ongelooflijk trots

Ruth Peetoom gaf aan 'ongelofelijk trots' te zijn op de 'CDA'ers en niet-CDA'ers, die als vrijwilligers inspringen - in de crisisopvang, in de noodopvang, bij de AZC's, om voedsel uit te delen, kleding te verstrekken, taallessen te geven of gewoon iets te organiseren voor de kinderen'. 'Ik ben trots op al die raadsleden, statenleden, burgemeesters en andere bestuurders, onze mensen die het gewoon regelen, die gewoon doen als het onmogelijke wordt gevraagd. De inzet van iedereen onderstreept voor mij: CDA'ers lopen niet weg.'

Peetoom: 'Maar er is ook een ander gevoel. Bij het geschreeuw op de gemeentelijke inspraakavond<wbr />en, waar elke discussie onmogelijk wordt of verstoring van raadsvergaderingen - Steenbergen of Purmerend. Bij leuzen op gebouwen - op een gewoon schoolgebouw in Hendrik Ido Ambacht: `Eigen volk eerst, laat hen maar sterven'. Bij de bestorming van een AZC in Woerden. Het klimaat is guur geworden. Belediging, bedreiging, agressie - daarvoor is nooit een excuus. Partij van de waarden zijn is ook je daar tegen te weer stellen, telkens weer.'

Diepe zorgen

Ruth Peetoom gaf aan 'de diepe zorgen van gewone mensen' te begrijpen. 'Er is veel zorg in Nederland. Veel onzekerheid. Een huis onder water. Je baan weg, of op de tocht. Krijg je nog wel zorg als je het nodig hebt? Hoe zit het met je pensioen? En is er nog wel toekomst voor je kinderen? De overheid zou het allemaal regelen. Bij de mensen die toch al geen geluk hadden, is er vaak geen vertrouwen meer. Als in dat klimaat er plotseling een onafzienbare stroom vluchtelingen komt, hoe moet het dan met jou?'

Ruggengraat

Peetoom stelde dat wij juist vanuit onze waarden en traditie moeten zorgen dat in dit land de dingen goed geregeld zijn. Waarbij iedereen doet wat hij kan, waarbij iedereen er op mag vertrouwen dat er hulp is als je tussen de raderen raakt. 'Solidariteit wordt niet gemaakt door wetten. Ze is niet het product van de overheid. Solidariteit wordt gedragen door gewone mensen. Mensen die zelf hun boontjes doppen, die best wat voor een ander over hebben, maar die willen weten dat we ze niet laten vallen als ze zorg nodig hebben. De middenklasse is de ruggengraat van de solidariteit. Ik hoor behalve het CDA geen enkele politieke partij serieus werk maken van de middenklasse. Wie de middenklasse verwaarloost breekt de spankracht van de samenleving. Dat laten we niet gebeuren!

Wij lopen niet weg!'