Column: Topvrijwilligers
Eric van Oosterhout
Het is altijd weer een prettige verrassing; er zijn in Drenthe de wereld aan evenementen, waarin een groep mensen iets fijns doet voor een andere groep mensen. Zaterdag had ik twee van zulke feestjes.
Ik loop al vroeg bij de `Bonte Wever'. Daar is het plotselinge vertrek van gedeputeerde Ard van der Tuuk het gesprek van de dag. Ik word van alle kanten bestookt, want het is alom bekend dat ik goed kan opschieten met deze inwoner van onze gemeente. Maar ik ben net zo verrast. De dag ervoor
had ik nog overleg met hem over een bespreking op maandag. Jammer, want met `Tuuk' verliest bestuurlijk Drenthe niet alleen een vakkundig bestuurder, maar bovenal een buitengewoon plezierig mens.
Ik ben er echter niet voor de politiek, maar voor de Veteranen. Voor de achtste keer vieren we de Veteranendag. Dat is dus een opmerkelijk jonge traditie, want de oudste veteranen zijn al dik in de 80. Mijn vader mocht dit feest als Indie-veteraan niet meer meemaken. Hij was 1 keer op de
Veteranendag in Gieten en genoot toen met volle teugen. Nu praat ik met de heer Grit uit Rolde, die zonder overdrijving tot de eredivisie van de veteranen gerekend mag worden. Bijna 90, maar nog messcherp, betrokken en volop geinteresseerd. Hij herinnert zich de ontmoeting met mijn vader
uitstekend. Het programma is als ieder ander jaar en daarom mooi. Het ontroert me om de oude Grit messcherp te zien salueren bij het zingen van het volkslied. De vrijwilligers van de serviceclubs hebben weer gezorgd voor een perfect georganiseerd evenement.
Daarna rij ik snel door naar Annerveenschekanaal. Het is wel even `patat met slagroom'; even schakelen van het ene gerecht na het andere. Onderweg kleed ik me snel om. Bij de entree van het dorp zijn de voorbereidingen voor de Semslinieloop al in volle gang. Het is prachtig hardloopweer en dat
helpt het goede humeur nog meer vooruit. Het is als een geintje ontstaan, maar ik ben alweer voor het vijfde jaar de speaker bij deze hardloopwedstrijd. Het organisatiecomite bestaat uit een klein clubje fanatieke hardlopers, maar in totaal zijn er zo'n 45 vrijwilligers in de baan. Zij zorgen
ervoor dat om 13.30 uur bijna zestig kinderen een kilometer kunnen rennen. Het startschot wordt gegeven door de sirene van een antieke brandweerauto te laten loeien. De kinderen hollen zich de benen uit het lijf: wat een mooi gezicht. Drie kwartier later klinkt de startsirene voor de
volwassenen. Zij lopen bijna 9 kilometer. Altijd weer leuk om te horen hoe verrassend mooi iedereen het hier vindt. De organisatie heeft tal van originele vondsten bedacht: een afwisselend parcours dat bijvoorbeeld door de kerk loopt, gratis soep, een podium van aardappelkistjes, een `gouden
turf' voor plaats 5 (het is een lustrum) en een Mars voor de speaker.
Na afloop praat ik nog heel wat bij in dit gezellige Veendorp. Als ik richting huis ga, is het meeste alweer opgeruimd. De stemming is nog opperbest, "wat `n ploug". Zonder vrijwilligers waren we nergens. Klasse!