De kennis en vaardigheden die docenten door bijscholing opdoen krijgt vaak geen goede plek in de scholen. Dit komt doordat leraren hun opleiding vaak in hun eigen tijd volgen en doordat er weinig samenhang is tussen bijscholing en schoolbeleid.

In hun lessen kunnen de leraren wel iets met hun opgedane kennis, maar ze geven aan dat de opleiding geen beter carriereperspectief oplevert binnen de school.

Dat staat in het rapport: `De staat van de leraar 2016' van de Onderwijscooeperatie dat vandaag aan de minister en staatssecretaris van Onderwijs is overhandigd. De vijf opstellers van het rapport, allemaal docent, hielden een (open) online-enquete onder ruim 750 docenten en deden literatuurstudie. Hun conclusie? Het is slecht gesteld met de professionalisering van docenten.

Bereidheid

Dat ligt niet aan de bereidheid van docenten. Het overgrote deel, 93 procent van de ondervraagden, vindt bijscholing namelijk erg belangrijk. De meeste tijd besteden docenten aan het lezen van vakliteratuur (73 procent). Iets meer dan de helft volgde een cursus of workshop. Ook geeft ruim tweederde aan meer vakinhoudelijke verdieping te willen.

Een probleem is dat het leraren vaak bijscholing doen in hun eigen tijd: 62,3 procent doet dit. Dat staat dus los van de dagelijkse gang van zaken op school. Veel docenten zien tijdgebrek bovendien als een belemmering.

Geen samenhang

Wat ook niet meewerkt, is het gebrek aan samenhang met het schoolbeleid. Het geld wordt in de helft van de gevallen niet verstrekt naar aanleiding van de visie of ambitie van de school. Dat is zorgelijk, vinden de vijf docenten die het rapport schreven. `Als professionalisering geisoleerd plaatsvindt, verdwijnen de beoogde effecten.'

In de Staat van de Leraar staat ook dat veel docenten ontevreden zijn over de schoolorganisatie, de manier waarop deze omgaat met professionalisering, de wijze waarop functies worden verdeeld en het feit dat organisaties op `slot' kunnen zitten vanwege financiele problemen of verkeerde prioriteiten van de directie.