Dicht bij mensen
Sinds 2015 is rond de organisatie van hulp en ondersteuning veel veranderd. In plaats van het rijk, is het de gemeente die hulp en ondersteuning voor mensen organiseert. Zij kunnen dit handiger doen, zodat ondersteuning ook toegankelijk en betaalbaar blijft voor iedereen die dit nodig heeft.
In een serie van vier columns leest u hier hoe bewoners de inzet van eigen kracht en de hulp vanuit de gemeente ervaren. De eerste column vertelt het verhaal van Sien Steenks.
`Dankzij mijn netwerk kan ik even ontspannen weg'
`Sinds twaalf jaar ben ik mantelzorger voor mijn man. Hij heeft de chronische spierziekte MS. In het begin was er weinig van te merken, maar langzaam gingen zijn spierfuncties achteruit. Het lopen met een elleboogstok werd ingeruild voor een rollator en uiteindelijk bewoog hij zich voort met
de scootmobiel.
Met de scootmobiel ging hij zelfstandig twee keer per week naar de fysiotherapeut. Tot zijn ogen minder werden en hij niet langer in de scootmobiel durfde. Dus ik bracht mijn man twee keer per week naar de fysiotherapeut.
En zo kwam twee jaar geleden mijn taak als mantelzorger om de hoek kijken. Vorig jaar is mijn man ernstig gevallen, waardoor hij zijn onderste ruggenwervels heeft gebroken. Na ziekenhuisopname en revalidatie bij verpleeghuis Bernardus mocht hij na vier weken weer naar huis.
Sindsdien ben ik fulltime mantelzorger voor mijn man. Inmiddels gaat hij drie dagen per week naar de dagbehandeling van Verpleeghuis Bernardus en krijgt daar ook therapie, waar wij erg blij mee zijn. Via het verpleeghuis Bernardus ben ik in contact gekomen met de mantelzorgconsulente van
Welzijn Teylingen. Ze kwam op huisbezoek en we hebben het een en ander met elkaar besproken. Ik vertelde haar dat ik haast niet meer weg kan. Vooral 's avonds, omdat mijn man bang geworden is om alleen te zijn.
Dat ik een keer per 14 dagen naar de vrouwenvereniging van onze kerk ga, is voor mij echt een uitje. Vaak is mijn man dan niet goed. Ik denk zelf aan spanning, want hij durft niet meer alleen te zijn. Dus kan ik niet weg, terwijl ik daar erg naar uitgezien had.
De consulente adviseerde mij om een netwerk aan te leggen rondom mijn man, zodat ik toch af en toe weg kan. Ik heb dat advies ter harte genomen! Er zijn nu vier mannen van onze kerk, die om beurten gezellig bij mijn man een avond op bezoek komen. Mijn man vindt dit fijn. Hij heeft een
gezellige avond en ik kan heerlijk ontspannen weg. Dan heb ik weer energie opgedaan, zogezegd even heerlijk bijgetankt.
Ik wil het advies van de consulente van harte doorgeven aan alle mantelzorgers: probeer een netwerk aan te leggen via familie, vrienden, kerk et cetera. Zodat u even ontspannen weg kunt gaan. Het werkt echt!'
Dit persoonlijke verhaal van mantelzorger Sien uit Teylingen is eerder uitgebracht en gebundeld door Leny Noteboom van Welzijn Teylingen in het kader van de landelijke Dag van de Mantelzorg. Haar verhaal is nog steeds actueel en haar netwerk is inmiddels nog verder uitgebreid.
Bent u ook mantelzorger? En heeft u vragen, behoefte aan advies of een vrijblijvend gesprek? Neem dan gerust contact op met het Wmo Adviescentrum Noordwijkerhout via wmo@noordwijkerhout.nl of via 0252 343800.