Klokken luiden op het heiligdom van de HH. Martelaren van Gorcum in ..

Klokken luiden op het heiligdom van de HH. Martelaren van Gorcum in Brielle 8-6-2016


Foto's: Peter van Mulken

Zaterdag 4 juni luidden voor de eerste maal in het bedevaartsoord in Brielle de klokken in de nieuwe klokkentoren.

De drie kerkklokken zijn genaamd Maria, Martinus - vernoemd naar de eerste bisschop van Rotterdam - en Paulus - naar Paus Paulus VI. Het heiligdom in Den Briel heeft eerder nooit kerkklokken gehad, maar nu, na de zegening van de klokken door Mgr. Van den Hende, was het feestelijke
klokkengelui rond de bedevaartkerk en in de omgeving luid en duidelijk te horen.

De drie klokken komen van de H. Jacobuskerk in Oude Wetering die aan de eredienst is onttrokken. Voor de klokken is een nieuwe klokkenstoel vervaardigd. Na de zegening van de klokken werd de eucharistie gevierd met Mgr. Van den Hende als hoofdcelebrant. In zijn homilie ging Mgr. Van den Hende
in op de betekenis van een pelgrimage en de waarde van de klokken in deze context.

Homilie
"Vandaag mogen wij het bedevaartseizoen beginnen. We hebben een prachtige klokkenstoel mogen zegenen en het magnifieke geluid mogen horen. Het geluid slaat niet alleen naar binnen, in ons en in de kerk, maar ook de omtrek heeft het kunnen horen. Op bedevaart gaan is vooral een reis in geloof",
zo opende de bisschop.

"Vandaag mogen we hier op bedevaart ons hart openen voor de Heer. Een woning, dat is ons hart. Moge het een gastvrije plek zijn voor de liefde van God, de idealen van het evangelie, de kracht van de geest en de moed om door te zetten. Gelukkig is ons hart niet bedoeld als een los huisje op de
prairie, maar bedoeld om ook met anderen samen te komen en elkaar te sterken op de weg van het geloof. En daar is een bedevaart zo goed voor."

De bisschop verwees naar de drie klokken die deze dag luidden. Hij noemde de klokken een uiting van ons behoren bij de kerk. Maar riep ook op om de klokken niet het werk laten doen: "Het moet allereerst in ons hart beginnen. Om dan die kloken te hebben, als teken van wat bij ons van binnen
leeft."

`'Op deze plaats zijn in 1572 negentien Rooms katholieke geestelijken als martelaren gestorven omwille van het geloof. Ze werden onder druk gezet, gepijnigd en uitgelachen; het was zoals het leven van onze Heer Jezus zelf. Maar ze hebben vastgehouden. Hoe bang ook voor wat zou komen, hebben ze
samen sterk gestaan. Ze hebben hun hart kunnen openstellen voor de liefde van God en Zijn evangelie. Ze hebben de Heer verkondigd." Je zou zeggen: En dan sterven ze alsnog. Waarom zou je zo je nek uitsteken? Maar de martelaren hebben in Jezus voetstappen gestaan. En ze hebben gesproken. We
geloven dat hun woord niet doodgevallen is. Dat zij als martelaar gestorven, mogen leven bij de Heer. Dat hun weg geen doodlopende weg is en dat hun hart dat klopte voor het evangelie, nu de vreugde mag ervaren van de Heer zelf." aldus de bisschop.

Parochianen van de H. Jacobuskerk in Oude Wetering, de kerk die aan de eredienst is onttrokken en waar de klokken van afkomstig zijn, waren ook vertegenwoordigd deze dag in Brielle. Dat de kerksluiting pijn met zich meebrengt, liet de bisschop niet onbesproken:
"De klokken hier buiten zijn geen doodsklokken. Klokken die we luiden als we iemand ten grave dragen. Klokken die je aan dood doen denken, als ze verwijderd worden bij een kerk. En als vervolgens de Jacobuskerk met de grond gelijk gemaakt wordt. Nee het zijn Paasklokken! Omdat we geloven dat
de Heer, die hart voor ons heeft, ons oproept om ons toe te vertrouwen aan Hem. En wij mogen zeggen: Heer maak mij tot instrument van uw plannen, van uw vrede, tot teken van hoop. Ook als een kerk sluit, ook als er veel mensen niet meer aan God lijken te denken. Blijf alstublieft ons hart
aansporen.

En als dan de klokken luiden en wij de moed in ons hart bewaren en de hoop en de liefde. Dan zijn de klokken een teken van wat bij ons van binnen leeft. Mogen we hier met een verrijkt hart vertrekken en mag het klokkengelui nog lang in onze oren blijven klinken als een Paasjubelzang die ons nu
al gegeven is."

Na een eenvoudige lunch, aangeboden aan de aanwezigen, hield pater L.M. van Ulden ofm, een lezing over de historie en het belang van kerkklokken: "Klokken behoren tot de oudste muziekinstrumenten van de wereld, voortkomend uit twee families: die van de bel en van de klok. Uit bronnen weten we
dat al enkele duizenden jaren voor Chr. de komst van de Assyrische Koning werd aangekondigd met belletjes die rinkelden. We kennen dat nog in onze liturgie bij het luiden van de schellen tijdens de mis, ook bijvoorbeeld onder het Gloria in de Paaswake."

Pater van Ulden betoonde zich in zijn enthousiaste betoog een bevlogen kenner op het terrein van kerkklokken: "De gegoten klokken waren in de loop van de geschiedenis vooral te vinden ten noorden van de Alpen en tot aan Denemarken. En waar kon men een klok het beste laten gieten? In de Lage
Landen! Een klok is een muziekinstrument, laten we dat niet vergeten, bij voorkeur zijn de klokken gestemd als do, re, mi. Wanneer je wat goedkoper uit wilt zijn, kun je overstappen naar do, fa, sol. Je hebt dan minder die macht van de lage klokken, maar wel de eerste noten van het
gregoriaanse Te deum laudamus."

"Mooi klokkengelui heeft diepte, een rijke schakering aan boventonen, is luid, maar niet opdringerig. Raadzaam is om het luiden te beperken tot vijf minuten. Daarna neemt de attentiewaarde af en de irritatiewaarde toe. En laten we niet vergeten dat klokken zoals vandaag gezegend hier in
Brielle, de kerk verbindt met de omgeving. Daarom is het vandaag zo'n feestelijke dag. Omdat met het luiden van de klokken mensen zien: Kijk daar is een club, die heeft er zin in! Dat signaal geven we af, en dat is in een tijd van soms gesomber, een heel goede zaak."

Download

* Homilie Mgr. Van den Hende (PDF)

woensdag 8 juni 2016