Persconferentie Rutte na ministerraad 9 september

MINISTER-PRESIDENT RUTTE
Het kabinet heeft deze week een brief gestuurd met zijn visie op de toekomst van de Economische en Monetaire Unie. Zo’n visiedocument was nodig, want we zijn op dit moment in Europa natuurlijk heel erg aan het kijken naar de korte termijn. Wat is er nodig om op korte termijn de problemen aan te pakken. Maar tegelijkertijd is het ook van belang om de lange termijn niet uit het oog te verliezen. Je moet de bestaande branden blussen, maar tegelijkertijd moeten we er voor zorgen dat geen nieuwe branden ontstaan. Ik ben blij dat er in de Tweede Kamer behoorlijk breed draagvlak is voor deze voorstellen. Dat maakt het ook eenvoudiger - meer steun in de rug, meer wind in de rug - om ook naar buiten toe, naar andere landen, te onderhandelen. Ik ben er van overtuigd dat alleen door het maken van strikte afspraken met elkaar een hele sterke munt overeind kunnen houden. Dat is goed voor onze welvaart, voor onze pensioenen, voor ons spaargeld, voor banen en voor de werkgelegenheid in zijn algemeenheid. U kent inmiddels de maatregelen die ons voor ogen staan. Ik noem er een paar: zwaardere, meer automatische sancties; onafhankelijk toezicht door een commissaris – hier en daar al begrotingstsaar genoemd in sommige berichten van u – een commissaris voor begrotingsdiscipline, een commissaris ook echt met tanden; verplichte maatregelen die genomen moeten worden als de begroting dreigt te ontsporen – het land bepaalt welke maatregelen, maar wel de verplichting opgelegd om maatregelen te nemen met een bepaald effect; geen Europese subsidies meer naar landen die afspraken niet nakomen, of eventueel het verplicht besteden van de subsidies zodanig dat die landen weer op het goede pad komen; en uiteindelijk ook de mogelijkheden van het ontnemen van stemrecht. Zo loopt die ladder verder op en op. Wie deel wil uitmaken van de eurozone moet zich gewoon aan de afspraken houden - dat is eigenlijk de boodschap van deze brief - en die kan dus niet stelselmatig de afspraken aan de laars lappen. Het is goed dat we wat dit betreft duidelijkheid hebben verschaf aan de Europese collega’s, hoe wij erin zitten. We gaan die boodschap nu uitdragen. Er is natuurlijk ook al gesproken met Duitsland en Finland door mijn collega Jan Kees de Jager, afgelopen dinsdag. Ook zij hebben natuurlijk ideeën. Die standpunten liggen in algemene zin aardig dicht bij elkaar. Natuurlijk is het nu zaak dat we ook breder in Europa de handen op elkaar krijgen voor dit type voorstellen. Dat zal een zaak van lange adem zijn. Maar ik ben er van overtuigd dat we die stappen kunnen zetten.

Vandaag in de ministerraad hebben we ook gesproken over de Troonrede, in die fase zijn we nu - nee, u krijgt hem niet uitgereikt - over enkele stukken die we op Prinsjesdag openbaar zullen maken. Daarnaast hebben we ingestemd met voorstellen om de werking van de AWBZ te verbeteren. Zo verandert het zorgindicatiebesluit waardoor onder andere 80-plussers niet langer eerst een indicatie hoeven aan te vragen bij het CIZ, het Centraal Indicatieorgaan voor de Zorg, - maar zij zich rechtstreeks kunnen melden bij de zorginstelling. Dat betekent voor hen een aanzienlijke vermindering van de administratieve lasten. U weet, dat is één van de doelen van dit kabinet: het verlagen van de administratieve lasten, zowel voor bedrijven als voor de Nederlanders in het algemeen.

Ook hebben we stilgestaan bij het besluit van Interpol, dat vandaag is bekend gemaakt, om een internationaal arrestatiebevel tegen kolonel Khadaffi uit te vaardigen. Dat is gedaan op verzoek van het Internationaal Strafhof.  We zijn daar verheugd over. U weet, wij zijn er voorstander van dat Khadaffi uiteraard wordt gepakt en zich vervolgens moet verantwoorden bij en voor het ICC. In Veiligheidsraadresolutie 1970 is een klemmend beroep gedaan aan alle landen om mee te werken met dat Hof.

Tot slot kijk ik vooruit naar aanstaande zondag. Dan is de herdenking van 9/11. Er is de  afgelopen week in kranten, op radio en TV veel aandacht voor de aanslagen nu 10 jaar geleden op het World Trade Centre in New York en het Pentagon in Washington geweest. Die dinsdag 2001 heeft op mijn persoonlijk – maar ik denk op iedereen, ook u, iedereen die het ziet of volgt -  een onuitwisbare indruk achtergelaten. De huiveringwekkende beelden van vliegtuigen die in torens vliegen, het geluid van instortende torens, de iconen van New York en de geluiden van sirenes direct daarna. En net zoals bij de moord op Kennedy in 1963, denk ik dat u, ik, heel veel mensen precies weten waar zij waren toen dat gebeurde. In feite waren de aanslagen in zekere zin ook een aanslag op de waarden waar de moderne wereld voor staat: vrijheid, verantwoordelijkheid, democratie. Die waarden staan recht overeind. Zondag is de herdenking in de Kloosterkerk hier in Den Haag. Ik zal daarbij aanwezig zijn, vele politici zijn daarbij aanwezig. Maar ook vertegenwoordigers van maatschappelijk organisaties. Daar gaat het natuurlijk in de eerste plaats om stil te staan bij de slachtoffers van 9/11. Maar er zal ook aandacht zijn voor de waarden die ik zojuist noemde: vrijheid, verantwoordelijkheid en democratie. Daar zal het natuurlijk zondag ook over gaan. Die waarden komen niet vanzelf aanwaaien, die zijn niet een vast gegeven dat ze er altijd zijn. Daar zullen we met elkaar altijd onderhoud aan moeten plegen. Zondag is wat dat betreft een goed moment om daar met elkaar bij stil te staan. Ik zal u daar waarschijnlijk ook nog wel treffen.