Welkomstwoord minister-president Mark Rutte bij ontvangst van deelnemers Invictus Games, Den Haag
Beste sporters,
- Van harte welkom op het ministerie van Algemene Zaken. Goed dat jullie hier zijn. Jullie zijn al even terug uit Australië, dus het is vandaag vast ook een beetje een reünie. Maar voor Ank Bijleveld en mijzelf is het vooral een mooie gelegenheid om jullie eens flink in het zonnetje te zetten.
- Dat verdienen jullie. Individueel, maar zeker ook als groep. Want jullie waren en zijn een enorme eenheid. Ik begrijp dat er één woord is dat voor het Nederlandse Invictusteam een soort codewoord is geworden: prrrrrrachtig. En het was prachtig. Niet alleen voor jullie als deelnemer, maar ook voor ons als toeschouwers op afstand.
- En dan denk ik natuurlijk ook aan die twee momenten die de hele wereld zijn overgegaan. Jelle van der Steen, jij hebt zo ongeveer de helft van de wereldbevolking jaloers gemaakt met de kus. Ik weet dat je het er liever niet over hebt. En je hebt daarna ook uitvoerig uitgelegd dat je het eerst keurig aan Meghan hebt gevraagd. Maar toch… dit neemt niemand je meer af natuurlijk.
- Edwin Vermetten, jij hebt ons allemaal ontroerd met dat moment waarop je Britse tennisdubbelmaatje tijdens een wedstrijd terughaalt uit een PTSS-aanval nadat er een helikopter overvloog. Ook al werden jullie pas op het laatst aan elkaar gekoppeld en kende je hem dus nauwelijks, je herkende meteen wat er aan de hand was en liet letterlijk alles uit je handen vallen om hem te helpen. Terecht kreeg je daarvoor de ‘above and beyond award’ voor kameraadschap. Ik denk dat heel Nederland een traantje heeft weggepinkt toen je verhaal en de beelden in DWDD voorbij kwamen. Prachtig inderdaad. En dan ook nog gewoon de wedstrijd uitspelen en samen winnen na een tiebreak. Dat is pas echt karakter natuurlijk.
- Maar wat jouw verhaal, jouw spontane reactie, vooral laat zien, is waar het bij de Incvictus Games om draait. Niet om de medailles, niet om de prestatie, maar om mensen die ervaringen delen die je eigenlijk alleen kunt delen met mensen die dezelfde ervaring hebben. Je zei het zelf bij Matthijs van Nieuwkerk aan tafel: dit toernooi helpt om te verwerken. Invictus betekent niet voor niks ‘onoverwinnelijk’. En we kunnen ons dat ook allemaal voorstellen: hoe die onderlinge saamhorigheid je als gewonde militair of oud-militair kan helpen om verder te gaan. Dat geeft kracht.
De Invictus Games passen in een ontwikkeling van de laatste 10-15 jaar. De ontwikkeling dat militairen en oud-militairen zichtbaar worden in de samenleving. Dat ze de waardering krijgen die ze verdienen.
- En dat is meteen ook het tweede effect van de Invictus Games, dat het voor anderen zichtbaar en invoelbaar maakt hoe het is om als militair fysiek of mentaal gewond te raken en daarmee verder te moeten leven. In die zin passen de Invictus Games in een ontwikkeling van de laatste 10-15 jaar. De ontwikkeling dat militairen en oud-militairen zichtbaar worden in de samenleving. Dat ze de waardering krijgen die ze verdienen. En dat er ook steun is voor militairen en hun families. Dat is pas echt prachtig. En ik ben er trots op dat de Invictus Games in 2020 naar Den Haag komen. Daar gaan we een heel mooi evenement van maken met zijn allen.
- Beste sporters, bij de presentatie van jullie ploeg in juni van dit jaar, noemde CDS Rob Bauer jullie allemaal helden. En ik zeg hem dat vandaag graag na. Jullie waren al helden voordat jullie vertrokken. Als militair en als mens. En in Australië is daar nog een dimensie aan toegevoegd, die hopelijk niet alleen jullie, maar ook andere gewonde veteranen helpt en inspireert om het leven op een positieve manier verder te leven. Dank jullie wel daarvoor. Ben trots op jezelf. Wij zijn het zeker op jullie. Het was in één woord…. prrrrachtig!