Toespraak bij ingebruikname Ovale-ramenrijtuig in Goes

Dames en heren,

Na acht jaar zwoegen is het zover. De Bentley onder de NS-rijtuigen komt terug op het spoor.
Ik ben enorm onder de indruk van wat hier gepresteerd is. Door ú. Want deze gigantische klus is voor het overgrote deel door vrijwilligers geklaard.

Wat zag het rijtuig eruit acht jaar geleden. Totaal uitgewoond. Het complete interieur verdwenen. Aan alle kanten gebutst en beschadigd. Een hopeloos geval. Zo leek het…

'Niks meer aan te doen', dachten velen.
Maar dan moet je net in Zeeland wezen!
In Goes geloven ze niet in 'hopeloze gevallen'. Alleen in: worstelen en bovenkomen.

Luctor et emergo!

Velen van u hebben hier talloze zaterdagen en dinsdagavonden met volle inzet staan ploeteren om dit unieke rijtuig weer tip top te krijgen.

• Werkelijk alles wat demontabel was, werd gedemonteerd.
• Het complete rem- stoot- en trekwerk is gereviseerd.
• Al het houtwerk is kaal gemaakt en drie keer gelakt.
• De stoomverwarming is gereconstrueerd.
• Heel Duitsland werd afgezocht naar precies dat goede model wastafel.
• Het hele interieur is met liefde en geduld opgeknapt of opnieuw vervaardigd. Tussenwanden, banken, bagage-rekken, sierlatjes, lampen, schakelaars, alles.

Een aantal mensen is maandenlang met staalborsteltjes in de weer geweest om alle messing klepjes en scharniertjes en handgrepen weer te laten glimmen.

Ik heb ook heel veel respect voor de mensen die de research hebben gedaan. Uit de archieven werden alle oude tekeningen en foto's opgediept die nodig waren om dit restauratieproject historisch te verankeren.

U heeft als vrijwilligers fantastisch samengewerkt. Ervaren vakmensen brachten minder ervaren medewerkers de fijne kneepjes bij. Oud hielp jong. En vice versa. En zo heeft u een roestig rijtuig dat reddeloos verloren leek, zijn oude glorie teruggegeven.

Ik was eerder vandaag op het ROC in Vlissingen. En daar hoorde ik dat een van de leerlingen voor een technische opleiding had gekozen, omdat hij hier had gewerkt en enthousiast was geworden. Dat is een prachtig compliment aan u allemaal.

Dames en heren, ik vraag me af: wat is tijdens de restauratie nu het mooiste moment geweest?

Ik denk toch: april vorig jaar, toen het rijtuig terugkwam uit Roosendaal. Daar was het gespoten in de originele kleur groen.
Toen volgde de mooie fase van 'afmonteren'. De 'finishing touch'. De opschriften, de belettering, de email bordjes.

Opvallend is natuurlijk dat bordje met de tekst 'Raucher' op de zijkant.
Ik zal het maar eerlijk zeggen: daar is het kabinet en in het bijzonder minister Klink van Volksgezondheid niet zo blij mee.

Maar we maken ons eerlijk gezegd niet zulke grote zorgen.
Want we weten zeker dat de eerste de beste de het WAAGT om een sigaret op te steken op het gloednieuwe trijp van de banken, met spartelende beentjes door vier vrijwilligers zal worden afgevoerd.

Dit rijtuig zal binnenkort weer door het Zeeuwse land toeren. Het enig overgebleven exemplaar van deze serie, in oude luister hersteld. Dankzij alle medewerkers van SGB krijgen schatten uit ons verleden een nieuwe toekomst.

Er zijn alweer plannen voor een nieuw restauratieproject heb ik begrepen. Maar nu is het moment om te genieten van deze topprestatie die u samen heeft geleverd. Dat mag gevierd worden.

U heeft samen geworsteld.
U bent samen bovengekomen.
Dankzij u is ons mooie Zeeland nog mooier geworden!

Dank u wel.